จากใจพิณจันทร์

เพราะชีวิตวัยวารมากงานยุ่ง
มิเฟื้องฟุ้งครอบครัวถ้วนทั่วเห็น
จึงจับจ้องมองหาดาราเพ็ญ
จับประเด็นอักษรเขียนกลอนมา

ได้ฝึกหัดจำเพาะเขียนเตาะแตะ
คอยเขียนแปะตามครูผู้ปรึกษา
ได้เรียนรู้ทุกวันกราบวันทา
ปรารถนาบทกลอนพักผ่อนเพียร

ระบายใจใส่กลอนนั่งนอนเล่น
เหมือนเฉกเช่นบันทึกให้ฝึกเขียน
ฉันทลักษณ์แผนผังว่างนั่งเจียร
แรกเริ่มเรียนเป็นไปก็ไม่งาม

จึ่งออกหามวลมิตรคิดสื่อสาร
ประสบการณ์เขียนต่อผิดก็ถาม
ถูกก็มีปลื้มจิตพินิจตาม
หลากหลายนามคือครูผู้สอนตน

ด้วยเคารพพบแล้วอย่าแจ้วหนี
ครูกวีงามแสงทุกแห่งหน
ได้โปรดสอนฉันทลักษณ์ด้วยสักคน
น้อมกมลอยู่เหย้าพร้อมเฝ้าคอย

ระบายความเหนื่อยล้าชีวาเอ๋ย
หนักหนาเคยท้อเนาจนเหงาหงอย
ทุกเรื่องราวจากจิตชีวิตรอย
โปรดสงสารเด็กน้อยอย่าคล้อยเลย

ด้วยความเคารพทุกท่านค่ะ..ราตรีสวัสดิ์ค่ะ
พิณจันทร์
๙ มกราคม ๒๕๖๑

กลอนสำนวนนี้ไม่มีอะไรนะคะ แค่อยากเขียนเศร้าจินตนาการเขียนค่ะ