ทุกถ้อยคำอำไพหาใดเท่า
คิดถึงคนเคยเคล้าเคียงคำหวาน
มาเกี่ยวพันคมถ้อยร้อยสราญ
เติมตระการบ้านรักสลักรอ

สิริวตี

 
สวัสดีครับพิกุลแก้ว..
ใช่คนที่เคยต่อกลอนกันเมื่อห้าปีก่อนหรือเปล่าครับ
.
(อ้างอิงจากพี่พันเขียนถามพิกุลแก้วจ้า ฮ่าๆ)

ขอแทรกกลอนหวานหน่อยได้มั้ย ฮ่าๆๆ นึกถึงเมื่อก่อนนั้น ข้าพเจ้านังต่ายพิณจันทร์หัดเขียนกลอนใหม่ๆโอ้ยขำนะ(อยากจะนั่งล้อมวงคุยอ่ะคงได้เฮฮากระจายในความเปิ่นป้ำๆเป๋อๆต่ายอ่ะ)......เมื่อก่อนนั้นต่ายมีความมั่นใจมากๆไม่รู้เอาความมั่นใจมาจากไหน กลอนสระไอนี่ล่ะ ต่อกลอนไปทั่วเลย ขยันจริงๆ ปล่าวๆๆหรอกนะ มาย้อนดูเขียนไม่ถูก ไปต่อกลอนไปเข้าวงไหนนะ กระจาย ท่านที่เขากำลังต่อกลอนหวาน ข้าพเจ้าเข้าไป เหมือนไล่แขกอ่ะ55555555
แต่เมื่อมาถึงวันนี้ ขอขอบคุณเพื่อนๆพี่ๆน้องๆ(ขอไม่เอ่ยชื่อนะคะ หลายๆท่านในนี้ล่ะ) ที่พยายามต่อและสะกิดคำให้ว่าผิดนะต้องเขียนแบบนี้นะคำนี้และผิดนะต้องไม่สัมผัสซ้ำหรืออะไรต่างๆประมาณนี้ค่ะ......ปลื้มใจค่ะ ปลื้มใจจริงๆค่ะ
ขอบคุณค่าาาาา
 

  อ่ะ ต่อกลอนค่ะ

มาบอกกันตรงนี้ไม่ดีแน่
เดี๋ยวโดนแส้ พี่ใหญ่ อย่าได้เฉย
รีบเก็บกวาดเช็ดถู เรือนอยู่เคย
แล้วค่อยเผย คำนึงคิดถึงใคร

  วางลอบดักไซ ฮ่าๆพี่พันคม

พันคำคมค่าให้​         ครวญคิด
มิอาจจะละจิต​          ต่อถ้อย
สานสัมผัสพินิจ​        เพียงเพื่อ​ เพื่อนเฮย
เพียงส่งคำพจน์พร้อย​ สนุกนั้นนานเสมอ

สิริวตี