...ออเฒ่า...

เกิดแต่สวนนาไร่กลางไพรป่า
บุญผลา..นำทางงานสร้างสม
แม้มิสูงเทียมชายที่หมายชม
หากแต่ลมพัดจูงก็สูงพอ

หนทางมีมากมายตระกายฝัน
จะบากบั่นกันไปทำไมหนอ
เพียงเท่าที่มีอยู่และสู้รอ
และจดจ่อตั้งใจทำให้ดี

สาธุบุญนั่นหนอ..เถอะออเฒ่า
เจอะออเจ้า..งดงามอร่ามศรี
บุญผลา..บอกทาง สว่างมี
เป็นราณี เจ้าสัว ขัวสะพาน

ก้มหน้านวลผูกเหล็กเป็นเจ็กใหม่
เหนื่อยเพียงใดอดทนมิบ่นขาน
พระอาทิตย์กำหนดปรากฏการณ์
แสงแรกผ่านก่อนใครในโลกเลย

ทำงานสูงจังหนอ..แม่ออเฒ่า
หนุ่มหล่อเหลา มีไหมวางใจเผย
ช่วยผูกเหล็กเทปูนงานคุ้นเคย
รถไฟฟ้ามาเกยรีบเผยตน

ในยามนี้ ออเฒ่า หงอยเหงาหนัก
อยากจะขอ ลองรักดูสักหน
รถไฟฟ้าวิ่งผ่านบันดาลดล
ขอสักคน ลบเหงา ออเฒ่าเอย(ฮ่าๆ)

พิณจันทร์

เห็นออเจ้าสวยงามอร่ามศรี
ออเฒ่ามีพิศวาสคาดเฉลย
อยู่มานานร่างพังยังไม่เคย
อยากจะเอ่ยคำรักกลัวจักเมิน

รักออเฒ่าดูเถิดคนเปิดเผย
คนเชยเชยบางทีมีเคอะเขิน
อย่าว่าแก่ประสบการณ์นานเหลือเกิน
อยู่ให้เพลินออเฒ่ารักเจ้าเอย

“มันแกว”
๖ เม.ย.๖๑