Username:

Password:


  • หน้าแรก
  • ห้องสนทนา
  • ช่วยเหลือ
  • ค้นหา
  • เข้าสู่ระบบ
  • สมัครสมาชิก
เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ.. >> บทกลอนไพเราะ >> กลอนให้แง่คิด >> ...แรงบันดาลใจจาก “Slow Dance” Poem...
หน้า: [1]   ลงล่าง
« หน้าที่แล้ว ต่อไป »
พิมพ์
ผู้เขียน หัวข้อ: ...แรงบันดาลใจจาก “Slow Dance” Poem...  (อ่าน 4115 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
โซ...เซอะเซอ
นักกลอนระดับเพชรยอดมงกุฎ
********
<font color=gray><b>ออฟไลน์</b></font> ออฟไลน์

กระทู้: 4067



สมาชิกดีเด่นประจำเดือนนี้..

แฟน




ผู้เริ่มหัวข้อนี้
| |
...แรงบันดาลใจจาก “Slow Dance” Poem...
« เมื่อ: 30 กันยายน, 2561, 07:25:57 PM »
หน้าแรกหน้าแรก

...แรงบันดาลใจจาก “Slow Dance” Poem...








...แรงบันดาลใจจาก “Slow Dance” Poem...

Poem: Slow Dance
by David L. Weatherford


“...Have you ever watched kids on a merry-go-round,
or listened to rain slapping the ground?

Ever followed a butterfly's erratic flight,
or gazed at the sun into the fading night?

You better slow down, don't dance so fast,
time is short, the music won't last.

Do you run through each day on the fly,
when you ask "How are you?", do you hear the reply?

When the day is done, do you lie in your bed,
with the next hundred chores running through your head?

You better slow down, don't dance so fast,
time is short, the music won't last.

Ever told your child, we'll do it tomorrow,
and in your haste, not see his sorrow?

Ever lost touch, let a friendship die,
'cause you never had time to call and say hi?

You better slow down, don't dance so fast,
time is short, the music won't last.

When you run so fast to get somewhere,
you miss half the fun of getting there.

When you worry and hurry through your day,
it's like an unopened gift thrown away.

Life isn't a race, so take it slower,
hear the music before your song is over...”


เห็นเด็กเด็กยิ้มร่า ขี่ม้าหมุน
เริงร่ำหยาดพิรุณ คุ้นบ้างไหม?
หรือผีเสื้อผกผิน บินคลาไคล
สู่อำไพโพ้นฟ้า ยามสายัณห์?

เปรียบชีวิตดื่มด่ำ ฉ่ำเนิบนาบ
รินเอิบอาบอุ่นใน หัวใจนั่น
กับร้อนฉ่าฉุกชีพ เร่งตีบตัน
บาดสะบั้น ครั้นเพลงบรรเลงลา

เมื่อยามบอกลูกน้อย ให้คอยก่อน
หมองหม่นซ่อนผิดหวัง ทั้งใบหน้า
กลับเพิกเฉย น้อยใจในสายตา
เหมือนคุณค่าสำคัญ นั้นไม่พอ

บ้างรีบจนเพื่อนทัก มิทักตอบ
ไร้คำปลอบ, ขอบคุณละมุนช่อ
ทิ้งมิ่งมิตรผิดหวัง ให้รั้งรอ
โหยแห้งห่อเหี่ยวร้าง ติดค้างคอย

เมื่อเร่งรีบครั้งใด เพื่อไปถึง
จุดหมายซึ่ง สุดเอื้อมเงื้อมมิปล่อย
ลืมทุกสิ่ง ทิ้งขว้างอย่างเลื่อนลอย
เหลือด่างพร้อย รอยเศร้าตราบเท่านาน

ดุจของขวัญเมินค่า ที่ปาทิ้ง
มิประวิงแกะกล่อง ส่องในม่าน
ชั่วชีวิตหายวับ ไปกับกาล
เผลอพลัดพาน ปล่อยฝันผันผ่านเลย

ชีวิตใช่แค่งาน การแข่งขัน
อาบตะวัน ห่มฟ้าอย่างผ่าเผย
สำราญรส บทกวีคลี่ชิดเชย
ก่อนมิเคยสบโอกาส...พลาดเสียดาย

...ขอนำบทกวี ภาษาอังกฤษ “Slow Dance”
โดย David L. Weatherford มาแปลตาม
อารมณ์ (...อีกครั้ง เคยแต่งไว้นานแล้ว
แต่นำมาปรับปรุงแก้ไขใหม่ครับ)

ควรลองอ่านกลอนที่เป็นภาษาอังกฤษก่อน
จะทำให้เข้าใจความหมายได้ชัดเจนขึ้นครับ...

Soul Searcher
Inspired to write 30/9/2018





ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
รพีกาญจน์, รอยทรายบนสายลม, เชนนิช
บันทึกการเข้า

~รวมทุกสำนวนของ"โซ...เซอะเซอ"ครับ~

หน้า: [1]   ขึ้นบน
พิมพ์
« หน้าที่แล้ว ต่อไป »
กระโดดไป:  

Powered by SMF 1.1.15 | SMF © 2006-2009, Simple Machines LLC
Simple Audio Video Embedder
| Sitemap
NT Sun by Nati

หน้านี้ถูกสร้างขึ้นภายในเวลา 0.333 วินาที กับ 36 คำสั่ง
กำลังโหลด...