~"แม่?"~

๏

ขนมจีนค่ะ! ร้อนร้อนหาบคอนขาย
ชิมทอดมันปลากรายมีหลายสิ่ง
ทั้งน้ำยาขนมคนชมพริ้ง
ไม่ประวิงแม่หาบ..ทราบทุกวัน

พอตีห้าแม่ลุกปลุกลูกตื่น
ช่วยก่อฟืนติดไฟไม่หุนหัน
ไปตลาดแม่จ่ายได้ของพลัน
ต้องรีบดั้นด้นกลับโดยฉับไว

เตรียมอาหารปรุงขายให้ได้ของ
ลูกเฝ้ามองก้มหน้าน้ำตาไหล
แม่ยอมทนเหนื่อยหน่ายขายของไป
เพื่อส่งให้ลูกได้ดีมีวิชา

เย็นแม่เหนื่อยเป็นลมแทบลมพับ
ลูกถึงกับใจอ่อนร้อนผวา
วอนสิ่งศักดิ์สิทธิ์ใดในโลกา
ช่วยปกปักรักษาอย่ามีภัย

แม่เคยเล่า! เมื่อครั้งแม่ยังเด็ก
ตัวเล็กเล็กปลูกผักหนักพอไหว
อยู่กับยายสองคนต่างสนใจ
ขายผักได้แบ่งมาเรื่องค่าเรียน

พอมีงานตามวัดจัดรีบเร่ง
หาบขายเองข้าวของต้องปวดเศียร
แม้จะดึกแม่ทนสนใจเพียร
ว่างอ่านเขียนเรียนจบครบม.ปลาย

เปรียบใจแม่สุขุมดั่งลุ่มน้ำ
แม่เตือนนำสอนสั่งสิ่งทั้งหลาย
เย็นซื้อของกลับมาหาลูกชาย
มีมากมายเพื่อได้ให้ลูกยา

หิวไหมลูกเหนื่อยไหม! แม่ไต่ถาม
ลูกยินความซึ้งในใจแม่จ๋า
แม่รักลูกคนนี้ลูกปรีดา
สุขอุราอิ่มเอิบกว่าเปิบกิน

พอวันหยุดแม่ทำนำสอนลูก
ผักพริกช่วยกันปลูกถูกทรัพย์สิน
เช้าวันพระทำบุญหนุนชีวิน
ให้ใจสิ้นบาปกรรมนำแต่พร

ขอไตรรัตน์ฉัตรทองคุ้มครองแม่
ให้มีแต่ความสุขสโมสร
เมื่อวันแม่เวียนมาไม่อาทร
ลูกน้อมกรกราบกรานเท้ามารดา๚ะ๛

ระนาดเอก

ปล.สำนวนนี้เป็นสำนวนแห่งความทรงจำ ซึ่งเป็นสำนวนแรก
ที่ผมส่งเข้าประกวด  ในหัวข้อ"แม่" และได้รับรางวัลชนะเลิศ
ในงานวันแม่ที่โรงเรียน เมื่อครั้งยังเรียนอยู่ชั้นมัธยมต้นครับ..



  

ภุชงคประยาตรฉันท์ ๑๒

พระพรแม่ชโลมใจ......สกัดภัย ณ บัดนี้
ประดุจดาวสกาวชี้........สถานที่สว่างแดน

พระคุณแม่มิลืมเลือน...บ่แชเชือน ฤ เฝ้าแหน
กระทำควรมุทดแทน.....ระลึกแม้นจะจากไป