ถึงเธอ

เป็นสหายสนทนาภาษาศิลป์
แลกเปลี่ยนจินตนาการผ่านอักษร
ฝากแง่คิด จุนเจือ เอื้ออาทร
ทั้งระบาย เหนื่อยอ่อน เพื่อผ่อนพัก

สื่อสะท้อนมุมมอง ล้วนตรองตรึก
จากสำนึก ลึกทรวง ค้นหน่วงหนัก
บางอารมณ์ ใคร่ขาน คำหวานวรรค
ชโลมรัก โชกชุ่ม ชอุ่มชื้น

บางครั้งครวญคร่ำขยาย ขายความเศร้า
คราเปลี่ยวเหงา ทุกข์ขม ระทมขื่น
แค่อยากบอก ชอกช้ำ สุดกล้ำกลืน
ฝากค่ำคืน ราตรี ที่ยาวนาน

เป็นสหายต่างวัย ทั้งชายหญิง
พักแอบอิง อักษรา พาแผ้วผ่าน
โลกธรรม เร้ารุ่ม สุมดวงมาน
ร้อยเรียงกานท์ ยั้งสติ ดำริตน

*โลกธรรม : โลกธรรม 8 คือสิ่งที่เราทุกคนต้องเผชิญ
ในชีวิต และมีผลกระทบกับชีวิตของเรา อย่างที่ไม่อาจ
หลีกเลี่ยงได้ :

ได้ลาภ-เสื่อมลาภ : การได้มาและการสูญเสีย
   ซึ่งทรัพย์สิน เงินทอง
ได้ยศ-เสื่อมยศ : การได้มาและการสูญเสีย
   ซึ่งอำนาจ ยศถาบรรดาศักดิ์
สรรเสริญ-นินทา : การได้รับคำชมเชยยกยอ
   และการได้รับคำตำหนิ
   ดูถูกเหยียดหยาม
สุข-ทุกข์ : การได้มาซึ่งความสุขสบายกาย
   หรือความสมหวัง พึงพอใจ
   กับการทุกข์ทรมานเจ็บป่วย
   หรือความเจ็บปวดทางร่างกาย
   และความทุกข์หวาดกลัวในจิตใจ

เมื่อประสบสิ่งที่เราปรารถนา เราก็พึงพอใจ อยากจะมี
ให้มากขึ้น อยากให้มันอยู่กับเราตลอดไปเพื่อเราจะ
ได้มีความสุขไปนานๆ แต่เมื่อสิ่งเหล่านั้นมันเสื่อมไป
สลายไป เราก็กลุ้มใจ หรือเมื่อประสบกับสิ่งที่ไม่ปรารถนา
เราก็อยาก จะหนีจากมัน ไม่อยากทนกับมัน
อยากให้มันหายไปจากชีวิตเราเร็วๆ

ผลทุกอย่างย่อมเกิดจากเหตุ ตามที่เราได้ยินคำสอน
เรื่องกฎแห่งกรรมกันมา แต่กรรมเป็นเรื่องที่ซับซ้อนเกินกว่า
คนปกติที่ยังไม่บรรลุธรรมขั้นสูง จะเข้าใจ
ได้อย่างลึกซึ้งแท้จริง ก็ได้แต่จำคำพูดแล้วพูดต่อๆกันมา
ดังนั้นเราจึงไม่เข้าใจว่า ทำไมบางทีสร้างเหตุดี
แล้วทำไมผลดีไม่เกิดสักที หรือซ้ำร้ายกลับเจอแต่ผลไม่ดี
ซึ่งเราก็มักใช้สาเหตุจากกรรมเก่าแต่ชาติไหนมาเป็นคำอธิบาย
ซึ่งอย่างที่บอกถ้าเรายังไม่บรรลุธรรมขั้นสูง
ก็คงยากที่จะเข้าใจได้ลึกซึ้งจึงทำให้ยากที่จะยอมรับ
หรือกลับมามัวนั่งท้อใจว่าเราคงเป็นคนไม่มีวาสนา
มีกรรมเก่าติดตัวมามาก เลยวันวันไม่คิดจะทำอะไรในชีวิต

แต่หากเราเชื่อในสัจธรรมที่ว่า ทุกสิ่งล้วนเกิดจากเหตุ
เราจึงควรพยายามสร้างแต่เหตุดีเพื่อจะได้รับผลที่ดี
ไม่ใช่ใช้ชีวิตเฉื่อยชาไปวันๆ ว่าฉันยอมรับได้หมด
อะไรจะเกิดก็ช่าง ไม่ใช่แบบนั้น

เราทุกคนต่างต้องวนเวียนกับความคิดความรู้สึกสุขบ้าง
ทุกข์บ้าง ที่ถูกกระทบจากโลกธรรมนี้ ตั้งแต่เกิดจนตาย
ดังนั้นถ้าเราเข้าใจมัน เรียนรู้ที่จะอยู่กับมันได้
เวลาเกิดเรื่องร้ายๆเราก็คงไม่ทุกข์นัก
หรือเวลาเกิดเรื่องดีๆเราก็จะไม่หลงระเริงไปกับมันจนเกินไป

ในชีวิตเราทุกคนคงสร้างทั้งเหตุดีและไม่ดีกันมา
ก็ลืมๆมันไปซะบ้าง อย่าไปหมกมุ่นกับอดีตหรือกังวล
กับอนาคตจนเกินไป

ชีวิตคือปัจจุบัน สร้างเหตุดีกันในวันนี้
ทำความเข้าใจเรื่องโลกธรรม และเรียนรู้ที่จะยอมรับ
และอยู่กับมัน วันหนึ่งเราอาจะพบสภาวะ
แห่งความสุขสงบที่แท้จริง โดยที่ไม่ต้องรอชาติหน้า
หรือชาติไหน หรืออย่างน้อยการเรียนรู้
และยอมรับเรื่องโลกธรรมนี้
คงช่วยให้ความทุกข์ความเครียดกังวลใจ
ลดลงไปบ้างไม่มากก็น้อย...

...วันหยุดยาว ขอนำข้อธรรมมะมาฝาก
ให้ฟังกันครับ...

โซ...เซอะเซอ
5 กันยายน 2563

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ถึงเธอ (อ่าน 14356 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 2 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้