เมื่อถูกบ่วงห่วงใยถึงใครหนึ่ง
เพียงนึกถึงว่าเขายังสบายดี..นี้แค่ไหน
ครั้งเคยร่วมอยู่..แล้วต่างคนก็ต่างไป
ตามแต่ทางของใครและของมัน
ด้วยเหตุด้วยปัจจัย..
จึงต่างคนต่างไปค้นหาฝัน
ตามทางของตนหลุดพ้นกัน
ทางรักมันสั้น...และต่างคนก็รั้นกันเหลือเกิน
แห่งเหตุแห่งผลของคนต่าง
ความอ้างว้างเพื่อนเก่าเรานานเนิ่น
กวักมือเรียกเพรียกหามาเชื้อเชิญ
เธอจงเดินสู่เหงาที่เฝ้ารอ
ฉันจึงตอบความเหงากลับไปว่า
คนเราต่างดอกหนาอย่าร้องขอ
ใช่อย่างฉันจะขี้เหงาและทดท้อ
ฉันจะหัวร่อในชะตานะ..เธอดู
เพียงแค่ความผูกพัน
แต่มิได้ผูกกัน..มันหดหู่
ตามประสาเมตตาของมนุษย์..นะโฉมตรู
เพียงห่วงอยู่เท่านั้น..จงเข้าใจ
อยากฆ่าฉันนั้นหรือ..ความเหงา
จะบอกเล่านะ..ว่าฆ่าด้วยรักกำเนิดใหม่
ที่สร้างเพียงรู้สึกนึกถึงใคร
แต่ไม่ได้ครองอยู่จะคู่กัน
สร้างรักมาให้บรรจบ
ให้เพียงพบเพื่อลาก็เท่านั้น
รักที่ได้เพียงแค่รัก..ไปวันวัน
มิใช่รัก..ที่อยู่ด้วยกัน..นั่นล่ะเหงาที่ร้าวราน
masapaer
คงแค่ไร้ฉันทลักษณ์...แต่ไม่ไร้ฉันจะรัก
