< ชมวัดวา อารมณ์กลอน >
ชมวัดวาอารามยามใกล้ค่ำ
ตะวันย่ำหยาดฟ้าครายอแสง
แว่ววัตรเย็นลงศัพท์สดับแสดง
หลังฟ้าแลงแสงพลบปลุกคบคา
องค์พระปรางค์นภศูลสมบูรณ์ยอด
บัวกลุ่มกอดนอนค้อมน้อมหัตถา
ลดระดับงามระหงหลั่นลงมา
ล้วนชฎาชดช้อยมาร้อยเรียง
ซุ้มคูหาพระประธานตระการนัก
มุกสลักเรียงหลั่นจรดฐานเขียง
แม้นโอบทองประดับปรางค์ทั้งข้างเคียง
สว่างเพียงดวงบุหลันในวันเพ็ญ
เมื่ออาทิตย์อัสดงลงไล้ยอด
แสงกลมทอดพรอดเงาให้เราเห็น
ดั่งต้นปรางค์เทียนค่ำปรุงยามเย็น
อาทิตย์เป็นเปลวเทียนเวียนราตรี
หนึ่งโสม
๘.๑๒.๒๕๕๖
