…อยากลืม…

…อยากลืม…

...อยากจะลืมใครบางคน แต่..ฝนฟ้า-
ที่ซัดสาดเทลงมา
กลับพัดพาใจฉันสั่นไหวหวาม

ความรู้สึกที่ซุกซอนซ่อนเร้น
หวนปลุกเร้าหัวใจ ให้ตื่นเต้นตูมตาม
เหมือนจะไขว่คว้าพยายาม-
ถามหาปฏิญญาของความรัก

ดั่งนิยายขายฝันของวันวาน
เพียงสดับเสียงกานท์เว้าวอน อักษรสลัก
ใจก็เผลอไปติดหล่ม กับคารมคมคายวรรค-

ที่สื่อสารความซาบซึ้ง ในอ้อมกอดอันแสนอบอุ่น-
ได้อย่างละมุนละไมนัก
จนทำใจฉันเผลอลุ่มหลง ประจงรัก-
ไปกับคำทักทาย

ครั้นฝนซาฟ้าสาง
เรื่อชมพูรุ่งราง ก็พลันชืดจืดจางหาย
แสงระยิบระยับที่เคยสุกสว่างกระจ่างกระจาย

ก็ถึงคราวเลือนลับดับสลาย
เหลือแต่เพียงเสียงกู่ร่ำคร่ำครวญอยู่ มิเว้นวาย
กับคำถาม ความรัก ความฝันพรรณราย
ว่ามันมีความหมาย สักเพียงใด...ในหัวใจของเธอ

…ขอเอากลอนเก่ามาปัดฝุ่นแก้ไขครับ…

โซ…เซอะเซอ
5 กุมภาพันธ์ 2568

	ผู้เขียน	หัวข้อ: …อยากลืม… (อ่าน 394 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้