กรวดน้ำคว่ำขัน
(ตัดขาดไม่ขอเกี่ยวข้องด้วย)

ขอ“กรวดน้ำคว่ำขัน”แต่วันนี้
ตัดเยื่อใยไมตรีที่เคยมั่น
ตัดทุกสิ่งที่ต้องเกี่ยวข้องกัน
ตัดสัมพันธ์ฉันเพื่อนให้เลือนรา

นับนานปีเป็นมิตรได้ชิดใกล้
หวังเห็นความจริงใจ..กลับไร้ค่า
พบแต่สิ่งแสร้งเสเล่ห์มารยา
จึงห่างกันดีกว่าเกลียดหน้ากัน

สุวัฒน์  ไวจรรยา
๔ / ๑ / ๒๕๕๗

แสนช้ำชอกยอกลึกนึกย้อนหลัง
ทุกคราครั้งปลาบปร่าแทบอาสัญ
ต่อนี้หนอพอจบอย่าพบกัน
วาจาลั่นมั่นมาน ล้างลานใจ

มิถลำนำรักเข้าพักผ่าน
ทรวงร้าวรานนานครองหมองหม่นไหม้
เจ็บจนหนำครานี้ขอหนีไกล
กรวดน้ำให้ไสผลักรักขอลา

หิ่งห้อย

 

หยดน้ำจากขันน้อย..ค่อย..ค่อย..หยด
พร้อมท่องบท..สุขี..สุขี..หนา
อโหสิกรรมให้ไม่นำพา
แต่..ชาติหน้า..ชาติไหน..อย่าได้เจอ

สุวัฒน์  ไวจรรยา
๐๘ / ๐๑ / ๒๕๕๗

 

แล้วจะอยู่ได้ไงในชาตินี้
เราคืนดีกันใหม่มิได้เหรอ
รักคิดถึงซึ้งมากอยากพบเจอ
แยกจากเธอ รับรู้ไว้ไม่มีทาง

หิ่งห้อย

 

ก็อยู่คู่ขนานไปในตอนนี้
แววคืนดีนั้นหนอ..พอเห็นบ้าง
เยื่อไมตรีที่ยัง..เหลือบางบาง
ถ้าตั้งใจร่วมสร้าง..มีหวังนะ

สุวัฒน์  ไวจรรยา
๐๘ / ๐๑ / ๒๕๕๗

 


อยู่กันมานมนาน จนยานล้า
โปรดเมตตาปรานีอย่าหนีผละ
หากพี่คิดผลักไส ทิ้งไปซะ
แล้วใครจะ ช่วยมาส่งค่าแชร์

หิ่งห้อย

 

เมื่อต่างคนเข้าใจ..จึงไร้หมอง
เก็บขันทองเหลืองไปไว้บนแคร่
คว้าสมุดสมัยหนุ่ม..ปกหุ้มแพร
บันทึกแต่เรื่องที่..ดีงามไว้

สุวัฒน์  ไวจรรยา
๐๙ / ๐๑ / ๒๕๕๗