๐..พระจันทร์สีหม่น..๐
............๐............
ชีวิตว่างเย็นเยียบเงียบสงัด
คลื่นกรรมซัดพัดพาจนมาถึง
สุดท้ายเหลือเพียงช้ำคอยย้ำตรึง
แล้วขีดขึงขมวดมัดรัดกลางทรวง
............๐............
โอ้ใจเอ๋ยเคว้งคว้างอ้างว้างนัก
เหมือนไร้หลักสิ้นมลายคลายห่วงหวง
จันทร์สีหม่นหมองฤทัยไม่ทอดวง
ไยหลอกลวงเคยลั่นมั่นใจปอง
............๐............
รักร้างลาบุหลันพลันพรากดับ
ดวงแดยับทับถมจมทุกข์หมอง
ยังจดจำฉากฝันวันเคียงครอง
จันทราล่องลับตาพามืดมัว
............๐............
ฟ้ายังมีดาวเดือนเป็นเพื่อนเหงา
แต่ใจเราเย็นชืดและมืดหลัว
ต้องทนหมองหม่นช้ำซ้ำหวาดกลัว
คงเกลือกกลั้วบีบเค้นเร้นจำจอง
............๐............
แม้เดือนพรากจากฟ้าคราสูรย์ฉาย
ย่อมเยือนกรายเยี่ยมฟ้านภาผ่อง
ยามค่ำคืนแสงนวลก็ชวนมอง
แต่ทรวงหมองสุดหมายผกายนวล
............๐.............
หนึ่งโสม
๑๐.๑.๒๕๕๗
