จดบันทึกภาพรักเป็นอักษร
เพื่อนิวรณ์เตือนตนคนหม่นเหงา
ภาพอดีตกรีดฝังดังแม้เงา
ที่ยังเฝ้าหลอนทรวงทุกห้วงใจ

เคยรักคนสูงนักศักดิ์เป็นหงส์
เราเผ่าพงศ์ดงกาพาหวั่นไหว
ขืนแทรกหงส์สูงค่ากาช้ำใน
หอบเก็บรักกลับไปไกลความจริง

ขอปลีกตัวกลัวตรอมยอมพ่ายรัก
เบนเบี่ยงหักฉากหลบจบทุกสิ่ง
มิอาจเอื้อมเดือนดาวเอามาอิง
จำใจทิ้งจากมาด้วยอาวรณ์

ฝืนใจจากพรากคนที่ตนรัก
แน่ตระหนักหากใจไกลเกินถอน
สักวันหนึ่งรักเราคงร้าวรอน
ขอจำจรจากลา...แม้อาลัย...?

หิ่งห้อย

 

                                 

---------
ตัดใจจากจำจรในตอนนี้
เป็นโชคดีมากกว่าฝ่าฝืนฝัน
ขืนรีรอขอเกี่ยงเพียงหนึ่งวัน
อาจโศกศัลย์นานไปอีกหลายปี

เพราะ..ดิน-ฟ้าห่างกันเกินบรรจบ
รักจึงพบอุปสรรคมากและถี่
เจ็บเพียงน้อยพอนะอย่าทวี
แผลใจที่เกิดก่อ..พอเยียวยา

สุวัฒน์  ไวจรรยา
๑๙ / ๐๑ / ๒๕๕๗

(ขอบคุณภาพจาก fb.sanook.com)

 


จำจรร้างห่างลา น้ำตาไหล
โหยอาลัย สะอื้นฝืนกลืนกลั้น
ไร้เรี่ยวแรงโรยรินสิ้นสูญพลัน
ทุกข์อนันต์หลั่นลงยากทรงกาย

ให้อนาถขาดแฟนแสนรันทด
มานสลดหดหู่มิรู้หาย
แวบหนึ่งหันพลันพบสบตาชาย
ใจละลายเลยเรา .."เจา"หล่อจัง..?


หิ่งห้อย

 

 

แปลบปวดปร่าสาหัสรัดรึงขม
มานระทมจมปลักยากรักษา
รักแรกแหลกแตกยับจับมือลา
ตรอมน้ำตาพาหมองครองชีวี

โชคชะตาพาผินเกือบสิ้นคิด
ชายหนึ่งมอบปลอบจิตขนิษฐี
อยากอยู่ใกล้คุณน้าผู้อารี
จะนวดเฟ้นอย่างดี..ขอสี่พัน..?



หิ่งห้อย

 

จำจรร้างห่างลา น้ำตาไหล
โหยอาลัย สะอื้นฝืนกลืนกลั้น
ไร้เรี่ยวแรงโรยรินสิ้นสูญพลัน
ทุกข์อนันต์หลั่นลงยากทรงกาย

ให้อนาถขาดแฟนแสนรันทด
มานสลดหดหู่มิรู้หาย
แวบหนึ่งหันพลันพบสบตาชาย
ใจละลายเลยเรา .."เจา"หล่อจัง..?

            หิ่งห้อย




                       

 


ณ.สุวรรณบรรพตปรากฏก้อง
เราทั้งสองต้องใจให้แสนปลื้ม
สัญญากันมั่นนักภักดิ์ไม่ลืม
เลยร่วมดื่มนมขวดอวดไมตรี

หนุ่ม"จั่นเจา"สาว"หิ่งห้อย"เดินก้อยเกี่ยว
ผู้คนเหลียวต่างมองจ้องไรนี่
ความสุขล้นท้นหลามในยามนี้
สวมชุดขาว..นั่นหมอศรีฯวิ่งหนีเร็ว...?



หิ่งห้อย

 

.  

                                                              

 

ปลอมตัวมาก็มิบอกหลอกซะงั้น
มิน่าฉันชวนไปก็ไม่วิ่ง
ทำอ้อยสร้อยหงอยซะเพื่อประวิง
เดี๊ยะล่อกลิ้งเลยหนอพ่อ"จั่นเจา"

ฉันเบื่อศรีธัญญาคนบ้าเยอะ
ปล่อยฉันเถอะอย่าจับกลับที่เก่า
จะเลิกบ้าเลิกรั้นสัญญา..เอ๊า.!
เชื่อไหมเล่า..?ยังไม่ปล่อยเดี๋ยวต่อยตา




หิ่งห้อย

 

                                            

 

โอ่ติ๊เลงเต่งตอม...ยอมเขาจับ
"เจา"คว้าหมับลากดันเหมือนกลั่นแกล้ง
โดนทำร้ายมายมากยากตะแบง
หนามทิ่มแทงแยงตำช้ำกายี

ฉันหมดแรงแล้วนะจะบอกให้
เดินมิไหวแล้วหนอพ่อตาตี่
ลงคลานเข่าปวดข้อขอปรานี
ไม่คิดหนีขี่หลังนะจะได้ไว

ณ.สถานวิมานทองมิหมองหมาง
พอก้าวเยือนย่องย่างต่างยิ้มให้
มาทักทายมายมากฝากเยื่อใย
อย่าไปไหนนะ"จั่นเจา"เพื่อนเขาชวน




หิ่งห้อย