เคยฝันล่วง บ่วงกรรม โน้มนำสู่
ยินเสียงคู่ ข้ามชาติ มิคาดฝัน
เธอติดพ่วง หน่วงบาป โดนสาปทัณฑ์
เสียงจำนรรค์ ต่างภพ ประสบความ
เราอโห สิกรรม บุญนำสู่
มาตรหมายคู่ หลุดพ้น เวียนวนผลาญ
ตั้งจิตมั่น เนื้อนา เวรากาล
ลอยล่องผ่าน กระแส ด้วยแพบุญ
เกิดนิมิต อัศจรรย์ ในวันรุ่ง
ณ.ที่มุ่ง เราเดิน อัญเชิญหนุน
ความในฝัน บ้านใหญ่ แต่ไร้ทุน
เครอะด้วยฝุ่น หยากไย่ ให้ใคร่ครวญ
ประตูกว้าง ทางโล่ง โปร่งตลอด
เสียงแอดออด ลมพัด สงัดหวล
แว่วเสียงหนึ่ง แหลมก้อง ของนางนวล
รูปรัญจวน ปรากฏ ดูงดงาม
เธอแต่งกาย บริสุทธิ์ ดุจเจ้าหญิง
สองตานิ่ง หฤหรรย์ มิทันถาม
เรามองเนตร เพ่งพิศ ชวนติดตาม
เธอเอ่ยนาม มิคุ้น ดูวุ่นวาย
เรียกรามา ชาตรี ท่านพี่เอ๋ย
ร่วมบุญเกย ชั่วเดี๋ยว กลมเกลียวสลาย
บาปน้องทำ จำร้าง ทางสบาย
เมื่อตัวตาย มิหมด ต้องชดเชย
มาบัดนี้ ยกโทษ เหมือนโปรดสัตว์
ห่วงกรรมรัด คลายออก ดั่งลอกเผย
น้องพ้นผิด อภัย ไม่ละเลย
บุญเขนย เคียงรอบ กั้นขอบแนว
มานิมิต อีกครั้ง ยังวันนี้
ด้วยบุญพี่ สร้างไว้ ใช่ปลายแถว
พรข้อหนึ่ง บังเกิด สิ่งเพลิดแพรว
จะแหวนแก้ว บ่าวไพร่ เลือกได้เอา
ในนิมิต ตั้งจิต เราคิดมั่น
มาตรแม้นพลัน ทุกสิ่ง มีจริงเล่า
หนึ่งข้อเดียว พี่ขอ ต่อนงเยาว์
คือบุญเก่า สยามเทวา ป้องข้าไทย
หากประสบ พบคนดี ขอท่านช่วย
ทุกข์ภัยด้วย ตรมตรอม ทรงล้อมใส่
อันตราย ปัดเป่า ให้เบาใจ
ขอผองภัย อย่าแผ้ว แนวคนดี
ส่วนคนพาล หมางหมิ่น หมายกินชาติ
ดาบปลายวาด เรืองเด่น เป็นสักขี
ประหัตประหาร คนชั่ว ทั่วธานี
ด้วยฤทธี ปกเกล้า เหล่าปวงชน
