~สมน้ำหน้าพิณจันทร์~

~สมน้ำหน้าพิณจันทร์~

หยิกตัวเองรู้สึกให้นึกเจ็บ
จิกด้วยเล็บแหลมลึกรู้สึกไหม
ตื่นจากฝันวันวานพึ่งผ่านไป
น้ำตาใจให้ล้างรดทางเดิม

สมน้ำหน้าตาบอดจนมอดดับ
ใจโดนสับบาดลึกคราฮึกเหิม
ที่ไม่เคยเชยชมคารมณ์เติม
บาดแผลเริ่มเจิมใจเมื่อใกล้ตัว

ยังจะคลำช้ำหาเหมือนตาบอด
ยังจะสอดใจมองส่องสลัว
เพราะอะไรไม่เห็นเป็นมืดมัว
น้ำตารั่วเป็นสายมิได้บัง

สมน้ำหน้าอีกหนแท้ตนนี่
น้ำตามีเท่าไหร่ยอมให้หลั่ง
เหมือนทำนบสบใจไหลประดัง
และบ้าคลั่งหลั่งทบทำนบจาง

หยิกหยิกหยิกจิกเนื้อเอาเกลือแถ
เปิดบาดแผลแท้ตนเป็นคนสร้าง
น้ำราดรดบดขยี้ฤดีวาง
ลบลาล้างทางสุมใจทุ่มเท

สมน้ำหน้าเจ็บไหมดวงใจเอ๋ย
เจ็บเว้ยเฮ้ย..เคยรักเขาหักเห
น้ำตาหล่นป่นใจไหลลงเล
น้ำใจเก้..ยี่เกอายชายอย่างเธอ.

สมน้ำหน้าพิณจันทร์
กรรมกรก่อสร้าง
๒๐ มีนาคม ๒๕๕๗

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ~สมน้ำหน้าพิณจันทร์~ (อ่าน 3404 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้