~นิ่ง..แค่รู้สึก~

กระแสชลข้นขุ่นนั้นหมุนใต้
บุราณให้ข้อคิดพินิศว่า
ความครุกกรุ่นหมุนวนพสุธา
เกิดอัตตาบ้าคลั่งโถมถั่งตน

จะปกปิดอย่างไรก็ให้แจ้ง
ความขัดแย้งสองฝั่งโถมถั่งข้น
เมื่อมายาถาโถมประโลมคน
ฤาหนีพ้นข้นขุ่นหมกมุ่นใจ

สตินิ่งยิ่งเห็นที่เป็นต่าง
สติบางยิ่งมีที่หวั่นไหว
จะโทษเวรกรรมตนหรืออย่างไร
กิเลสได้นำทางมิสร่างเลย

ที่ว่าเจ็บเจ็บมากเกิดจากแผล
ความจริงแท้เจ็บใจมิได้เฉย
ขาดสติปริคำเจ็บช้ำเคย
เจ็บจริงเอ๋ยเชยชมแต่ขมนวล

คือกิเลสอัตตามายามนุษย์
บริสุทธิ์นิพพานแต่กาลหวน
เสพอาจมสมสู่..คิดดูทวน
มายากวนกิเลสทุกเพศวัย

พิณจันทร์

 

มองกิเลสอัตตามายามนุษย์
เดือดปุดปุดเพราะตนทำหม่นไหม้
โทษคนอื่นกระทำมิถูกใจ
ร้อนรุ่มใดไหนเล่าเท่าจิตตน

ไม่ไตร่ตรองถูกผิดค่อยคิดอื่น
ร้อยพันหมื่นกลบเหตุสิ้นเหตุผล
ล้วนต่างคิดต่างใจอยู่ในคน
ดีชั่วปนลุ่มหลงทุกวงการ

หากแม้นว่าดวงจิตไม่คิดต่าง
แต่แนวทางทึมเทาเข้าประสาน
ทั้งละโมบโฉบฉวยรวยวงวาร
ย่อมร้าวฉานแก่งแย่งระแวงมี

หรือหากแม้นคิดแล้วเป็นแนวใหม่
คนส่วนใหญ่เห็นพ้องต้องเป็นนี่
คนส่วนน้อยค้านได้หากไม่ดี
อาจบางทีส่วนใหญ่ให้เกินเลย

จึงจะได้เห็นแจ้งแสดงสิทธิ์
ความถูกผิดไม่มีที่เพิกเฉย
เมื่อมองเห็นผิดทางมิอย่างเคย
ใช้สิทธิ์เผยเหตุผลตนนำมา

การทะเลาะเบาะแว้งแสดงนั่น
คิดถึงวันลูกหลานมองผ่านหนา
เขาต้องเห็นตัวอย่างทางนำพา
ประเทศชาติจะพัฒนาทิศทางใด

พิณจันทร์
18 ตุลาคม 2565