.....ขอเถอะ! .....

หากจะคิดผิดไปก็ไม่ว่า
บีบน้ำตาค่าสมคำข่มเหง
จะหาใครให้ฟังสุดวังเวง
มีแต่เบ่งคำถ้อยสุดน้อยใจ

หากหยุดฟังสักนิดก่อนคิดข่ม
โต้คารมถมความจะงามไหม
นี่มีแต่แลด่าแล้วลาไกล
ก่อนจากไปให้นั่งมิฟังเลย

ก็เพียงแต่แค่คำที่นำออก
ตั้งใจบอกให้รู้ยังดูเฉย
ก่อนเคยนั่งฟังไหมก็ไม่เคย
ดีแต่เชยชมเขามาเล่าความ

ฟังคนอื่นทำไมถึงไม่คิด
พูดเพียงนิดผิดไปแต่ไม่ถาม
เชื่อฟังเขาเล่าหมายขยายตาม
เมื่อได้ฟังยังประณามเหยียดหยามกัน

ที่น้ำตามันไหลมิใช่แย่
เพราะว่าแพ้แต่คนไม่สนฉัน
เพราะอะไรให้ขาดคำฟาดฟัน
ย้อนดูวันนั่นไหมใครแพ้เธอ

หากแม้นบีบน้ำตาหลั่งลานั้น
อยากบีบมันออกไปไหลล้นเอ่อ
บีบให้อ่วมท่วมไปอย่าได้เจอ
คนเคยเพ้อรักฉันเมื่อวันวานฯ

...พิณจันทร์ กระต่ายชมแข...
.....๒๖ เมษายน ๒๕๕๗......