หอมเอ๋ยหอมกลิ่นแป้งที่แต่งหน้า
ของหนุ่มสาวชาวพม่าผู้ล่าฝัน
พลัดบ้านเมืองหมายสร้างส่งรางวัล
ไปปิดกั้นความจนให้พ้นคลาย
พลัดถิ่นพรากจากเพิงช่างเวิ้งว้าง
เหมือนลอยคว้างกลางลมพัดพรมผาย
ตกร่มเงาความจนทนหนาวกาย
ยังก้าวป่ายปีนต้นเพื่อพ้นภู
ทานาคาค้างกลิ่นจากถิ่นฐาน
ตามแรงงานแรงคนดิ้นรนสู้
หอบความหวังหยั่งย่างเป็นทางปู
เพื่อเลี้ยงดูครอบครัวให้ทั่วกัน
ดาวระดา
1 สิงหาคม 2556
วันนี้คิดกลอนไม่ออก มึนๆ ครับ
เดินไปหน้าบ้านเจอพม่าเดินผ่านได้มาเท่านี้ละแบบตัวเองอ่านแล้วยังงง
