~ ยังคอย ~
ค่ำค่ำแลงเข้ามาใจพาคิด
คนใจปิดเป็นหยังจั่งคล้อยหนี
เรารักกันเนิ่นนานมาหลายปี
เพียงหน้าที่พรากกายกลับหลายใจ
ค่ำค่ำแลงมืดลงยังคงเศร้า
ความหงอยเหงาเข้าหาน้ำตาไหล
ความลำบากยากหนอชายขอไป
ทำงานไกลให้ห่างหนทางมา
ค่ำค่ำแลงแสงหายเพียงกายหนึ่ง
ยังคิดถึงตรึงทรวงและห่วงหา
แต่คนไปหน้าที่สุดสายตา
กลับร้างลาเคยซึ้งคิดถึงกัน
ยินยินข่าว ว่ามีสุขีใหม่
เขาสวยใสให้ลบเคยสบฉัน
เขาออเซาะเหยาะคำคราจำนรรจ์
แลกรางวัลกามาคราจำยอม
ยินยินใจให้เวียนจนเปลี่ยนหมุน
คนเคยคุ้นหนุนกายแลผ่ายผอม
เพราะมิใช่ให้ง่ายกายประนอม
เพราะมิพร้อมยอมง่ายให้ชายชม
รินรินคำค่ำแลงแสลงจิต
ถ้อยลิขิตคิดขานเพราะมานขม
ยินถ้อยรักฉันร้องก้องระงม
ค่ำระทมขมขื่นฉันยืนคอย
พิณจันทร์
๒๗ เมษายน ๒๕๕๗
