เปลี่ยนสมัย

เปลี่ยนสมัย

เมื่อตอนเด็กจำได้ให้แม่นมั่น
ปัจจุบันกลับคิดผิดไปบ้าง
ด้วยแนวคิดผิดไปคนละทาง
เกิดความต่างด้วยยุคสมัยให้ต่างกัน

เราเคยอยู่เรือนเก่าเขามุงจาก
บ้านปูฟากไม้ใฝ่สมัยนั้น
เมื่อเห็นตึกซีเมนต์เด่นมาพลัน
เกิดสวรรค์จากใจในรุ่งเรือง

มาบัดนี้แนวคิดผิดจากเก่า
ด้วยตัวเราประสบการณ์พานหลายเรื่อง
โดยเฉพาะกิจการเกี่ยวบ้านเมือง
หวังประเทืองสู่สังคมบรมสุข

เกิดแนวคิดกลับหลังยังครั้งเก่า
ที่ตัวเราพบพานเคยผ่านยุค
เรื่องเก่าก่อนดังมนต์ดลใจปลุก
มารุมรุกปลุกใจเราสิ่งเก่าพลัน

เกิดเปรียบเทียบเก่าปัจจุบันขั้นแจ่มชัด
จิตประหวัดชั่วดีที่จะสรร
ยึดหลักสัจธรรมตัวหลักจักสำคัญ
มาประกันแนวคิดยึดจิตวิญญาณ

เห็นสาวจีนตอนนั้นหมั่นขายค้า
เมื่อผ่านมาหลายปีมีลูกหลาน
ถึงแก่เฒ่าก็ยังนั่งเฝ้าร้าน
บริการลูกค้าจนชรากาย

หากคิดมาในช่วงชีวิตนี้
ต้องคลุกคลีชีวิตกิจค้าขาย
ดูทนทุกข์กิจการพานวุ่นวาย
อยู่อย่างนี้จนตายให้แน่นอน

หากกำหนดเงินตรามาซื้อขาย
เรื่องรายได้สำคัญนั้นมาก่อน
เกิดจัดเก็บกักตุนเป็นทุนรอน
ผลสะท้อนต้องต้องดิ้นรนจนวันตาย

ยิ่งแข่งขันเพิ่มทวีนี้ลำบาก
การหาเงินยิ่งยากต้องขวนขวาย
การเอารัดเอาเปรียบเพิ่มมากมาย
ความวุ่นวายหลายหลากมากตามมา

ต่างคิดหารายได้กันหลายหลาก
วิธีมากคิดกันสรรเสาะหา
มีระบบธนาคารด้านเงินตรา
เป็นแหล่งค้าเงินรายใหญ่เข้าใจกัน

รูปแบบใหม่ไฟแนนซ์แน่นสาขา
ค้าเงินตราหลากวิธีมีมหันต์
การจำนองจำนำทำสารพัน
ขายฝากนั้นมากมายหลายวิธี

ระบบเงินผ่อนระบบแชร์แท้ค้าเงิน
มากเหลือเกินที่เห็นเป็นระบบหนี้
เก็บดอกเบี้ยรายวันเดือนเลื่อนถึงปี
ง่ายเหลือดีกู้รายวันกันฟันกำไร

เมื่อทุกสิ่งวิ่งสู่ประตูเงินผ่อน
ถึงเดือดร้อนผ่อนดอกต้นจนมิไหว
วุ่นใช้หนี้กายอาบคราบเหงื่อไคล
ทั้งกายใจไร้สุขทุกข์ตามมา

นี่คือระบบทุนวุ่นวายแท้
เป็นตัวแปรจิตมนุษย์จุดตัณหา
คือมะเร็งเร่งเติมเพิ่มมารยา
เพราะเงินตราตัวเดียวเกี่ยวผูกพัน

คนเกิดมารุ่นหลังฝังเรียนรู้
ด้วยเห็นอยู่ตำตาว่าสวรรค์
ยึดวัตถุเงินตราว่าสำคัญ
แท้สิ่งนั้นเดินตามความลำเค็ญ

แท้ที่สุดมนุษย์เราเข้าใจผิด
หากยึดติดวัตถุธรรมซ้ำทุกข์เข็ญ
ดุจยาสั่งทำสังคมมิร่มเย็น
ต่างมองเห็นรับรู้อยู่ตำตา

ยิ่งทวีความรุนแรงแย่งรายได้
ส่งผลให้วุ่นวายหลายปัญหา
ที่สำคัญจิตมนุษย์หลุดธรรมา
มากมารยาในสายเลือดเชือนเฉือนชิง

ขาดธรรมะศีลตกต่ำคุณธรรมเหี้ยน
ตัวเบียดเบียนแฝงไว้ในทุกสิ่ง
ทุกกิจการมิโปร่งใสไร้สัจจริง
ธรรมทานทิ้งหมดเมืองล้วนเรื่องทราม

มาบัดนี้เห็นกันนั้นเด่นชัด
คนครึ่งสัตว์พันธุ์ใหม่มากหลากสยาม
เข้าแทรกซึมทุกงานพานลุกลาม
ใครจักห้ามฤๅไหวคนใจสัตว์

ปัจจุบันคนพันธุ์ใหม่ให้เหลือหลาย
ล้วนทำลายระบบราษฎร์ระบบรัฐ
แลยิ่งยากเหลือดีที่จะขจัด
ยากสกัดกางกั้นคนพันธุ์นี้

มีช่องว่างมากมีที่ก่อเหตุ
ล้วนทำประเทศสังคมล่มป่นปี้
ใช้เล่ห์กลอุบายมากมายมี
เรื่องชั่วดีเมินเฉยเลยข้ามไป

มีพวกมากลากไปได้ทั้งหมด
รู้เลี่ยงกฎเลี่ยงเกณฑ์เบนเฉไฉ
สองมาตรฐานพานมีมิอายใคร
บ้านเมืองไร้ขื่อแบแย่เหลือทน

ทุกเรื่องราวเหตุหวังยังต้องอัฐ
การเอารัดเอาเปรียบกันมันเข้มข้น
เพื่อเข้าถึงทุกอย่างทางประโยชน์ตน
ปัญหาล้นมนุษย์แข่งแย่งเงินตรา

เรื่องหนี้สินตัวใหญ่ไม่รู้จบ
เป็นศึกรบรอบด้านพานปัญหา
ทั้งนายทุนลูกจ้างหนี้ค้างคา
ต่างแต่ว่ากลุ่มใดไปด้วยดี

กลุ่มอำนาจมากกว่าน่ากลัวยิ่ง
ทำทุกสิ่งเพื่อกำไรไหใช้หนี้
ที่มือยาวสาวได้ไปทั้งปี
ไร้ปรานีต่อกันทำฉันใด

กลุ่มมือยาวนะหรือคือนายทุน
ยิ่งร่วมหุ้นนักการเมืองเป็นเรื่องใหญ่
กลายเป็นกลุ่มพวกมากคอยลากไป
กลุ่มผู้ใช้แรงงานพานอนาถ

เข้าวงจรทำงานเพื่อกิจการเขา
แท้ตัวเรานะหรือก็คือทาส
เป็นเล่ห์กลซ่อนไว้กลไกตลาด
ความฉลาดกลุ่มธุรกิจคิดแยบยล

กลุ่มนายทุนกุมระบบไว้ครบถ้วน
เป็นกระบวนกึ่งลวงล่อคล้ายฉ้อฉล
กลุ่มบริโภคลูกจ้างต่างหลงกล
เข้าวังวนตามระบบจบกระบวน

กลุ่มนายทุนนั่งสบายเพื่อใช้หนี้
พวกตาสาตาสีนี้ปั่นป่วน
กลุ่มแรงงานผู้บริโภคนั่งโศกครวญ
ถูกชักชวนเข้าหุ้นแรงแบ่งกลไก

ยิ่งค่าเงินผวนผันดั่งวันนี้
ปัญหามีรอบด้านพานมอบให้
ดอกเบี้ยลดหรือเพิ่มเติมกันไป
คือตัวใหญ่เกิดปัญหาสารพัน

สิ่งตามมาเดือดร้อนผ่อนใช้หนี้
ด้วยเงินไม่คงที่มิคงมั่น
ดอกเบี้ยเพิ่มเริ่มใหม่ไปตามกัน
สิ่งสำคัญผู้ผ่อนต้องร้อนใจ

ต้องดิ้นรนขวนขวายกายใจหล้า
เพียงเงินตราดอกต้นครบจนได้
อีกทั้งค่าครองชีพถีบตัวไป
เอาเหงื่อไคลแลกเงินเมินนิพพาน

เรื่องสาวจีนที่กล่าวเค้าความนั้น
ตรงกับปัจจุบันดั่งไขขาน
เรื่องขายค้าขันแข่งแย่งกิจการ
เพิ่มปริมาณกว่าเก่าน่าเศร้าใจ

ความรุนแรงแข่งขันนั้นเพิ่มมาก
มีหลายหลากเหลือคณาหารายได้
การแก่งแย่งแข่งขันนั้นเพิ่มไป
ยิ่งเพิ่มไฟรุนแรงแห่งเบียดเบียน

ธรรมชาติถูกทำลายให้หน่วงหนัก
การอนุรักษ์จบดิ่งยิ่งจมเหี้ยน
คงมินานธรรมชาติถูกปราบเตียน
ความผิดเพี้ยนระบบนิเวศเหตุตามมา

พวกโรงงานยานยนต์จะล้นโลก
เป็นบ่อโรคมลพิษเพิ่มเติมปัญหา
สารเคมีหลายกิจการพล่านโลกา
จากมารยามนุษย์สุดประมาณ

ถึงตอนนี้มีคำถามฝากความคิด
พิจารณารอบคอบตอบลูกหลาน
เอาสัจธรรมที่เห็นเป็นวิจารณาญาณ
ตั้งบนฐานความสัจจัดเป็นธรรมดา

เราเกิดมาทำไมหนอพ่อมนุษย์
มิสิ้นสุดสร้างสมบ่มปัญหา
ต่างหลงกลหลงทางแห่งมารยา
แสนเมื่อยล้ากายใจในชีวิต

มนุษย์อยู่อย่างธรรมดาประสาสัตว์
พอขจัดอบายคลายภัยพิษ
วิทยาศาสตร์มิใช้ในธุรกิจ
ถูกทางทิศมนุษย์อยู่คู่โลกา

ก็คืออยู่อย่างพอเพียงเยี่ยงหมู่สัตว์
เพียงแต่จัดระบบดีมีคุณค่า
หาแนวทางเร่งรัดพัฒนา
เลิกบูชาเงินทองของพิษภัย

ด้วยพอเพียงเยี่ยงพระพุทธศาสน์
มายึดกฎธรรมชาตินั้นเป็นใหญ่
นำข้อศีลอบรมบ่มจิตใจ
ตั้งอยู่ในคุณธรรมประจำสันดาน

ระบบพอเพียงบูรณาการรัฐบาลใหม่
จัดวิจัยระบบครบมาตรฐาน
เป็นระบบช่วยเหลือเพื่อบริการ
คอยทำงานเพี่องานใช่เพื่อเงิน

จัดกลุ่มบริการงานปัจจัยสี่
วิชาการมีคุมไว้ไม่ห่างเหิน
รัฐบาลกลางตัวหลักจักดำเนิน
เพื่องานเดินมีรัฐบาลภาคช่วยลากดึง

ความสามารถบุคคลคอยค้นคว้า
กลับได้มาช่วยงานด้านใดหนึ่ง
กลุ่มแรงงานมากพอก็คำนึง
ต่างพาพึ่งช่วยกิจการงานกลุ่มตน

เมื่อมิมีขันแข่งแย่งประโยชน์
พิษภัยโทษทั้งหลายมลายพ้น
ทุกทุกอย่างกลับคืนชื่นกมล
เป็นมรรคผลชีวิตมนุษย์สุดพรรณนา

สังคมใหม่กลับคืนสุดชื่นฉ่ำ
ด้วยน้อมนำพอเพียงเคียงพุทธศาสนา
สงบกายสงบใจไร้มารยา
หยุดตัณหาสิ้นหมดลดอบาย

เมื่อเบียดเบียนเตียนราบปราบหมดสิ้น
ธรรมหลั่งรินรดใจไม่ขาดสาย
สังคมใหม่ไม่มีที่วุ่นวาย
สุขใจกายแท้จริงสิ่งต้องการ

สังคมเก่าโบราณกาลเก่านี้
ก็เคยมีอยู่ร่วมใจในหมู่บ้าน
มีแบ่งปันสรรค์สร้างทางธรรมทาน
จุนเจือจานมิขายซื้อถือพอเพียง

เมื่อพอดีมิดิ้นคอยขวนขวาย
สุขสบายกายใจไม่ต้องเสี่ยง
มีเวลาร้องรำได้จำเรียง
ได้ยินเสียงบรรเลงเพลงกล่อมใจ

ศิลปะมากมีที่สร้างสรรค์
เกิดสวรรค์สรรค์สร้างทางคิดใหม่
วัฒนธรรมดีงามสยามไทย
เกิดขึ้นได้มากมีที่เวลา

มีเวลาอารมณ์เหมาะสมหมด
หลั่งรินรดศิลป์ศาสตร์สมปรารถนา
ละเอียดอ่อนยิ่งนักสุดจักพรรณนา
มีคุณค่างามงดรดจิตใจ

เกิดวัฒนธรรมดีงามตามมาติด
ประสาทประสิทธิ์ถ่ายทอดมาน่าพิสมัย
หลายวัฒนธรรมหลากศิลป์ทั่วถิ่นไทย
ถือยิ่งใหญ่ชูชาติไทยให้รุ่งเรือง

ศิลปวัฒนธรรมล้ำเลอค่า
ทั่วโลกาพบเห็นเป็นลือเลื่อง
วัฒนธรรมแย้มเผยเคยรุ่งเรือง
ตอนที่เมืองสงบพบร่มเย็น

ประเพณีดีงามตามไทยแท้
ก็ล้วนแต่ดีงามตามที่เห็น
หากยุคใดสังคมล่มลำเค็ญ
สุดยากเข็ญศิลป์สิ้นประเพณี

สังคมใหม่ลำเค็ญเป็นเมืองล่ม
ด้วยจ่อมจมปัญหาใหม่ไปทุกที่
เกิดปัญหาใหม่ใหม่ให้มากมี
กลืนวิถีสังคมสังคมใหม่ไม่เจริญ

ความเจริญดังว่าค่าของจิต
เกิดวิกฤตจิตมือดำธรรมห่างเหิน
คุณธรรมจมมิดถูกจิตเมิน
ด้วยจิตเดินบนตัณหาตามค่านิยม

วัฒนธรรมเสื่อมประเพณีสูญศิลป์หาย
ล่มสลายวัฒนธรรมนำชาติล่ม
เกิดปัญหาคณานับกับสังคม
เหินห่างบรมสุขขึ้นทุกที

หากหวนกลับพอเพียงเยี่ยงก่อนเก่า
สังคมเข้ายุคเก่าแก่แท้เต็มที่
วัฒนธรรมศิลป์ฟื้นคืนประเพณี
คืนยุคกวีวรรณกรรมแสนฉ่ำใจ

ด้วยทุกอย่างของเก่าแก่แท้ผ่องผุด
บริสุทธิ์เหลือคณาสุดปราศรัย
เรื่องศาสตร์ศิลป์รินหลั่งยังความไท
ยื่นฝากไว้แก่นแท้แต่โบราณ

บัดนี้ศาสตร์ศิลป์มลทินธุรกิจ
ความเพี้ยนผิดเปลี่ยนไปในหลายสถาน
อยู่ในเชิงหากำไรไปกับงาน
หลักต้องการอย่างเดียวเกี่ยวเงินตรา

ความผิดเพี้ยนเปลี่ยนแปลกแตกเป็นอื่น
อาจหยิบยื่นมากมีที่ไร้ค่า
ด้วยความคิดมิน้อมนำธรรมดา
ถ่ายทอดมามิตรงไซร้ในกมล

เมื่อใจเปลี่ยนอื่นอื่นเปลี่ยนเพี้ยนผิดง่าย
ล้วนทำลายวัฒนธรรมเดิมเพิ่มสับสน
สังคมใหม่ปั่นป่วนล้วนอลวน
เพราะใจคนเปลี่ยนไปทางไม่ดี

หากเปลี่ยนไปในทางดีมีคุณค่า
สุดปรารถนาสังคมมนุษย์สุดสดศรี
รู้ต่อยอดวัฒนธรรมนำประเพณี
เมืองไทยนี้ประเสริฐล้ำเหลือคำชม

เกิดสันดานรู้จักอนุรักษ์เก่า
ของไทยเราเอาไว้ได้เหมาะสม
เห็นดีงามคู่เคียงพอเพียงนิยม
ยอดสังคมมนุษย์สุดบูชา

รู้ปันแบ่งมิแข่งขันหั่นผลประโยชน์
ลดภัยโทษเมื่อมนุษย์หลุดตัณหา
จิตประเสริฐกิเลสปั่นเพิ่มปัญญา
ก็นำพาสังคมสู่บรมธรรม

เมื่อเบียดเบียนตัวร้ายมลายสิ้น
ธรรมหลั่งรินรดใจให้เช้าค่ำ
มนุษย์รู้สวรรค์คุณบุญบาปกรรม
จักน้อมนำสังคมบรมสุข

ประทีป วัฒนสิทธิ์
ธรรมชาติธรรม
13 พฤษภาคม 2557

	ผู้เขียน	หัวข้อ: เปลี่ยนสมัย (อ่าน 3631 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้