๐จิตสะท้านกมลสุดหวั่นไหว
เมื่อความรักเกิดขึ้นหว่างฤทัย
เป็นไฉนใจคร่ำครวญทุกเพลา๐
ตั้งแต่สบพบพักตร์กัลยามารศรี
ใจข้านี้ก็ถวิลจิตใฝ่หา
แม้ยามหลับยังคะนึงถึงกานดา
ยอดชีวาศรรักปักกลางหทัย
ถึงตัวข้าจะต่ำต้อยด้อยยศศักดิ์
ใจข้าภักดิ์รักเจ้าจะหาไหน
รู้ทั้งรู้เจ้าอยู่สูงเกินห้ามใจ
สุดหทัยจะหักจิตคิดใฝ่ปอง
สุดาดวงคือดอกฟ้านภาสวรรค์
ตัวข้านั้นค่าเพียงดินชั่งหม่นหมอง
หากมิ่งมิตรมิเมตตาน้ำตานอง
รักคงต้องแหลกสลายตายแน่เอย
แม้จอมขวัญเมตตาข้าสักนิด
ยามเดือนมิดโปรดมาหาข้าเฉลย
ใต้ต้นโศก โศกแต่ชื่ออย่ากลัวเลย
ฟังข้าเผยความในใจที่กล่าวมา
หากอนงค์ไม่เมตตามิมาพบ
ชีวาจบดับแดดิ้นสิ้นแล้วหนา
ใต้ต้นโศกคือที่ฝังร่างพี่ยา
รอแก้วตาชาติหน้าแล้วเจอเอย
"พึ่งลองแต่งเพลงยาวเป็นครั้งแรกผิดพลาดประการใดของอภัยด้วยนะค่ะ
ขออนุญาตแต่งเป็นสำนวนผู้ชายนะค่ะ"
(ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เน็ตค่ะ)
