นี่แหละกวี (และวิบากชะตากรรม)

นี่แหละกวี
(และวิบากชะตากรรม)

ชะตากรรมคนกวีนั้นมหันต์
เพียรถักร้อยปั้นฝันผ่านคำถ้อย
เฉกแม่เรือนประณีตประดิดประดอย
ตัดปะเนียนค่อยค่อยเย็บชุนความ

ฝันเขียนกวีพลิ้วไหวงามล้ำลึก
กลั่นจากผลึกบึ้งใจใครวาบหวาม
แม้ยลยินต้องมนต์ลุ่มหลงตาม
ระบือคามอาคมคำอันดื่นรมย์

จึงเทียวท่องพิภพบรรณพันหมื่นลี้
ถอดหอมกวีรหัสนัยคล้ายยาขม
เสพเพรื่อพร่ำดักดานจิตจ่อมจม
พากเพียรก้มนฤมิตจินตกานท์

จรดปากกาสลักอักษรรุ้งจำหลัก
ติดหล่มปลักตมคำอยู่งุ่นง่าน
เกลาถ้อยดินถ้อยทรายกรองดวงมาน
เป็นถ้อยดาวแย้มบานหอมลานกวี

วิบากกรรมคนกวียังไม่สิ้น
ถ้อยคำหมิ่นวิจารณ์งานบัดสี
ไร้คุณค่าวรรณศิลป์ฝุ่นธุลี
คมคำขยี้ดอกกวีร่วงลานดิน

กรีดน้ำตากอบเก็บกวีดอกช้ำ
ค่อยเรียงร้อยช่อคำอันยับวิ่น
หอบผกากวีกลีบเยินอันพังภินท์
ฝังบึ้งใจของกวินทร์อยู่เงียบงัน ฯ

	ผู้เขียน	หัวข้อ: นี่แหละกวี (และวิบากชะตากรรม) (อ่าน 3475 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 3 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้