...แถแถก...

...โมฆะบุรุษ...

โมฆะบุรุษ...
เหลือที่สุด ศัพท์แสง สำแดงเอ่ย
ยากนักหนา หาคำ ร่ำเปรียบเปรย
มิอาจเผย ล่วงซึ้ง หนึ่งกมล

หยิ่งยะโส โอหัง เอื้อมบังอาจ
ผรุสวาท วาจา มืดฟ้าหม่น
กร้าวกักขฬะ ขยะแขยง เปลี้ยแปร่งยล
ทำเหมือนคนลืมตัว วัวลืมตีน

อพิโธ่ อภิถัง เขาตั้งเด่น
ดังเฉกเช่น ผู้ประลุด้วยทุศีล
มือถือสาก ปากพร่ำ คำปวีณ
ขับเมษมีน เสื่อมค่า ราศีทรุด

ช่างมิรู้หรือไร ที่ใครยก
เป็นตลกหน้าม่าน ช่วยสานฉุด
ยามหมดค่า พาทีกี่กุรุส
หามนุษย์ที่ไหน สนใจฟัง

พึงสำเหนียกก่อนช้า ชะตาสลาย
เหี้ยนเหือดหาย ม้างหมดสลดหวัง
หมายมาดแม้นสิ่งใด ไร้จีรัง
รีบยับยั่งความชั่ว เกลือกกลั้วทิ้ง

เร่งกลับตัวกลับใจ ใสวิเศษ
เลิกจ้องเจตเพทุบาย ทั้งหลายสิ่ง
ตรงจิตมอบน้ำใสและใจจริง
อาจประวิง ร้ายเหตุเทวษทัณฑ์

Soul Searcher
Inspired to write 12/1/2019

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ...แถแถก... (อ่าน 3556 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้