สะพายย่ามตามหาชายอาภัพ
เจอช่วยจับรายรุมกักกุมขัง
เขาเป็นคนขาดสติสตังค์
ชอบปึงปังโอดโอยร้องโวยวาย

ร่ำไห้ทีตีอกบวมฟกช้ำ
ถูกข่มเหงสกรัมทำเสียหาย
แถมขุ๋เข็ญบังคับสับแทบตาย
เพื่อนหญิงชายพร้อมพรักมักหลอกลวง

เขามาดแมนแสนฉลาดขาดเฉลียว
เป็นเหยื่อเหยี่ยวเฉี่ยวโฉบโลภของหวง
แฟนหน่ายหนีฤดีเศร้ากระเป๋ากลวง
นายเตะถ่วงเนืองเนืองเรื่องเงินงาน

ประสาทไวใจอ่อนรับร้อนหนาว
แรกเห็นสาวงงงันสั่นสะท้าน
เกิดลุ่มหลงละเมอเพ้อซมซาน
ตามถึงบ้านลัดเลาะเกาะประตู

มองแง่ดีที่ประจักษ์รักคนง่าย
ไม่ชอบขมถ่มน้ำลายระคายหู
ยอมรับใช้ไปโลดโดดลงรู
ไม่นิ่งดูเพื่อนแพงถูกแทงฟัน

สะพายย่ามตามหาถ้าพบเขา
พูดแผ่วเบาคล้องจองทำนองฝัน
มือฟ้อนฟายร่ายรำเจื้อยจำนรรจ์
ใช่แล้วนักประพันธ์ฉันท์กาพย์กลอน

รพีกาญจน์

เรียบเรียงจากหนังสือ ปาฐกถาและคำบรรยาย
เรื่อง ชีวิตของนักประพันธ์ เล่ม 1 หน้า 63
พลตรีหลวงวิจิตรวาทการ