เล่าเรื่องพระนางสามาวดีคำกลอน
โดย สมพงศ์ ชูสุวรรณ
***************************
ตอน พระเจ้าอุเทนลงโทษพระนางมาคันทิยากับพวก
** พระราชาทรงสดับรับฟังข่าว
รู้เรื่องราวที่เกิดกับมเหสี
เกิดไฟไหม้ตำหนักสามาวดี
ยอดนารีอัคราชนาฏสุดา
** รีบเสด็จดับไฟที่ตำหนัก
ของยอดหญิงที่รักช้ำหนักหนา
ไม่สามารถช่วยได้....อนิจจา
โอ้....กานดาคนดีหนีไปไกล
** สุดปัญญาป้องกันขวัญตาพี่
แสนอาลัยไม่มีน้องอยู่ใกล้
คงเงียบเหงาเศร้าตรมสุดข่มใจ
จากนี้ไปอาวรณ์ไม่คลอนคลาย
** หากชาติหน้าถ้ามีพี่ขอร้อง
ได้ครอบครองคู่กันดังมั่นหมาย
ถนอมน้องรักน้องจนชีพวาย
ฟ้าถล่มดินทลายก็รักกัน
** คลายวิโยคโศกเศร้าเฝ้าหวนคิด
จำต้องนำคนผิดมาห้ำหั่น
จับมาลงอาญาและฆ่าฟัน
จะไม่ปล่อยให้มันหนักแผ่นดิน
** มั่นพระทัยคนผิดคิดทำร้าย
จนพระนางชีพวายสมถวิล
เป็นมาคันทิยายุพาพิน
ผู้มีจินต์ริษยาอาฆาตนาง
** ครั้นจะขู่ให้กลัวแล้วซักถาม
คงจะไม่ได้ความที่สะสาง
ต้องวางกลอุบายตามแนวทาง
เป็นหลุมพรางล่อให้หลงคงได้การ
** จึงแกล้งตรัสเป็นนัยว่าใครหนอ
ที่ช่วยก่อสุขให้อย่างห้าวหาญ
เราอึดอัดพระทัยมาแสนนาน
สามาวดีเยาวมาลย์ไม่ซื่อตรง
** คิดเอาใจออกห่างช่างสิ้นคิด
เพราะหลงผิดปล่อยให้เฝ้าใหลหลง
ปรนนิบัติเอาใจใส่พุทธองค์
นวลอนงค์ตายไปใจสบาย
** มาคันทิยาหลงกลจอมกษัตริย์
ที่ทรงจัดวางแผนแบบง่ายง่าย
รีบกราบทูลหม่อมฉันฆ่ามันตาย
มอบถวายแก่องค์พระทรงชัย
** จอมกษัตริย์ได้ฟังทรงนั่งนิ่ง
รู้สาเหตุแท้จริงดังสงสัย
แกล้งบอกจะประทานพรอรทัย
อีกทั้งญาติทรามวัยทุกทุกคน
** มาคันทิยาส่งข่าวให้ญาติรู้
ถ้วนทุกหมู่ไม่มีใครตกหล่น
รับรางวัลที่ประทานให้แก่ตน
อย่าชักช้าวกวนจะเสียการ
** พระราชารับสั่งให้ขุดหลุม
จึงควบคุมทั้งหมดไว้ประหาร
ฝังครึ่งตัวแล้วจุดไฟไม่ช้านาน
พระเพลิงผลาญเผากายไหม้เกรียมดำ
** อันกรรมใดใครหนอได้ก่อไว้
ต้องชดใช้ทุกเวลาอย่าถลำ
ทำกรรมดีมีผลดีคอยน้อมนำ
ทำกรรมชั่วจะชอกช้ำระกำทรวง
** เช่นมาคันทิยากล้าทำชั่ว
ต้องหมองมัวใช้กรรมอย่างใหญ่หลวง
ทั้งชาตินี้ชาติหน้าใช่จะลวง
กรรมตามทวงผลกรรมอยู่ร่ำไป
|
สมพงศ์ ชูสุวรรณ
บ้านกัลปังหา 
