กลอนชนะเลิศ
(ประจำเดือนมิถุนายน ๒๕๕๙)
หัวข้อ"จูงมือร่วมกันจวบวันสุดท้าย"?¸.•*¨ ★☆*✫ℒƠѵℯ✫*☆★¸.•*¨♥ประกวดกลอนสุภาพ: ประจำเดือน มิถุนายน
หัวข้อ "จูงมือร่วมกัน..จวบวันสุดท้าย"
ประพันธ์โดย: ไชยเชษฐ์
สำนวน ๓
จากวันแรกสรรหาสมาชิก
ดั่งคัดพริกขี้หนูสวนล้วนคนเก่ง
รวมทีมนักกีฬาน่ากลัวเกรง
ทะยานเร่งสร้างเสน่ห์วอลเล่ย์บอล
เธอทุ่มเทเธอฟันฝ่าเธอล่าฝัน
เธอกลุ่มนั้นไม่ท้อไม่ย่อหย่อน
แม้ล้มลุกเธอปลุกขวัญไม่บั่นทอน
เธอสะท้อนภาพพจน์ที่งดงาม
เธอสรรค์สร้างกระแสแผ่ความชอบ
เธอร่วมมอบความหวังทั้งสยาม
เธอเชิดหน้าชูตาน่าติดตาม
ทุกสนามเธอทำเต็มกำลัง
ระดับโลกเธอสู้สู่แนวหน้า
ต่างศรัทธาในตัวเธอเจอความหวัง
รอเชียร์เธอยอดหญิงอย่างจริงจัง
ชนะแพ้กี่ครั้งยังภูมิใจ
"ริโอเดอจาเนโร"โอลิมปิก
แม้จะพลิกพลาดหวังยังสู้ใหม่
ทุกหยดหยาดน้ำตาความปราชัย
เธอเก็บไปยืนหยัดพัฒนา
คือตัวแทนคนไทยให้โลกเห็น
คือประเด็นเรียนรู้แห่งผู้กล้า
จูงมือกันวันต่อไปให้สัญญา
จวบสุดท้ายฟันฝ่าสามัคคี
ไชยเชษฐ์
๒๙ มิถุนายน ๒๕๕๙
✿❀✿ ✿❀✿ ✿❀✿ ✿❀✿ ✿❀✿ ✿❀✿ ✿❀✿ ✿❀✿
"รางวัลรองชนะเลิศ"อันดับที่ ๑"
หัวข้อ : จูงมือร่วมกัน..จวบวันสุดท้าย
ผู้แต่ง : วิริน
สำนวน ๓
จะจูงมือร่วมเรียงเคียงคู่ฝัน
จะแบ่งปันความรักมิผลักไส
คอยห่วงหวงทุกเมื่อจงเชื่อใจ
จูงมือไว้คงมั่นมิผันแปร
ด้วยเพราะเคยผิดหวังจากครั้งก่อน
แทบม้วยมรณ์ชีวินสิ้นทางแก้
ปวดรวดร้าวหนาวเหน็บเจ็บดวงแด
ลามลุกแผ่สี่ห้องร้องครวญคราง
นอนระทมอมทุกข์ซุกใจหมอง
ภายในห้องเงียบงันยันฟ้าสาง
หมดเรี่ยวแรงจะฝืนสรรพางค์
ทั่วเรือนร่างทรุดโทรมโฉมนารี
เสียงหนึ่งเพรียกพร่ำถามยามแลเห็น
เช้าบ่ายเย็นคอยมองตรองถ้วนถี่
คำปลอบโยนจากปากมากมายมี
คือสตรีงดงามนามมารดา
จับมือลูบเบาเบาคลายเศร้าโศก
ความวิโยคลดทอนอาวรณ์หา
รักของแม่เหนือสิ่งใดในโลกา
เปรียบแก้วตาดวงใจหาใครปาน
จะยืนหยัดเคียงข้างสร้างเกราะคุ้ม
มรสุมรุมเร้าเอาแรงต้าน
ทั้งชีวิตอุทิศให้ได้ยาวนาน
จวบถึงกาลสุดท้ายตายจากเรา
วิริน
๓๐/๖/๕๙
✿❀✿ ✿❀✿ ✿❀✿ ✿❀✿ ✿❀✿ ✿❀✿ ✿❀✿ ✿❀✿
รางวัลรองชนะเลิศ"อันดับที่ ๒"หัวข้อ : จูงมือร่วมกัน..จวบวันสุดท้าย
ผู้แต่ง : กวีชาวบ้าน
.....
ชีวิตเราเข้ามาถึงจุดเปลี่ยน
ครอบครัวก็จวนเจียนจักแดดิ้น
ลูกสาวสี่สองหนุ่มกลุ้มชีวิน
ก้มหน้ากินข้าวเปล่าเคล้าน้ำปลา
..
อุบัติเหตุครั้งนั้นฉันแสนเศร้า
สูญเสียเขาครั้งนั้นฉันเจียนบ้า
กินไม่ได้นอนไม่หลับนับเวลา
เมื่อไหร่หนา..จะเช้าเฝ้ารำพัน
..
ลูกหกคนทนสู้รู้หน้าที่
อีกหลายปีเติบใหญ่ใจหวาดหวั่น
เพราะพวกเขาคือส่วนหนึ่งในชีวัน
ทุกทุกคนดูมุ่งมั่น..แม้เหนื่อยล้า
..
ลูกคนโตโถเรียนประถมหก
ช่วยขายของเหงื่อตกแต่ตีห้า
จับมือแม่ปลอบโยนอยู่เรื่อยมา
''เราจะเดินไปข้างหน้า..นะด้วยกัน ''
..
ลูกคนรองคล้องแขน..แนบแน่นนัก
ทุกคนรักแม่มากพูดปากสั่น
กรูกอดเอวกอดแขนแสนตื้นตัน
น้ำตาฉัน..นั้นหล่นจนฉ่ำย้อย
....
''ไม่มีพ่อแม่นี้..ยังมีหนู''
''ยังมีผมเลี้ยงดูรู้นานหน่อย''
''จะไม่ดื้อกับแม่แม้แต่น้อย''
'' อย่าเศร้าสร้อย..แม่จ๋าเช็ดน้ำตาเลย''
..
และแล้ว.7ชีวิต.ก็ผ่านวัน..อันทุกข์ทนมาด้วยกัน
กวีชาวบ้าน..
✿❀✿ ✿❀✿ ✿❀✿ ✿❀✿ ✿❀✿ ✿❀✿ ✿❀✿ ✿❀✿
รางวัลรองชนะเลิศ"อันดับที่ ๒"samaclover.exteen.com/category- 27 ก.ค. 2554
หัวข้อ : จูงมือร่วมกัน..จวบวันสุดท้าย
ผู้แต่ง : บางม่วง
นับนานปีที่ฝันไฝ่ใคร่ครวญหา
ดลอุราพาจินต์ถวิลหวาน
นำรู้จักสลักทรวงซึ้งดวงมาน
มุ่งประสานขานขับรับไมตรี
สะพานใจได้สร้างวางทอดถึง
ฝากคำซึ้งหนึ่งมิตรชิดวิถี
ปลูกต้นรักเคียงสองปองฤดี
ดอกรักคลี่ผลิบานสานสายใย
จับมือกันฟันฝ่าอุปสรรค
ด้วยฟูมฟักผูกพันมิหวั่นไหว
จะเห็นต่างกันมีมิเป็นไร
ร่วมแก้ไขทุกคราวไม่ร้าวรอน
เพิ่มชีวิตลูกน้อยเปี่ยมรอยยิ้ม
หน้าจิ้มลิ้มพริ้มพรายสายสมร
เป็นโซ่ทองคล้องรักปักอาทร
เจ้าขวัญอ่อนอบอุนหนุนดวงแด
มิคาดคิดชีวิตคู่อยู่สุขสม
จะระทมตรมจินต์สิ้นกระแส
มวลหมอกรุมคลุมใจให้เปลี่ยนแปร
สุดจะแก้แพ้กลแสนหม่นทรวง
เคยจูงมือร่วมกันสู้ฟันฝ่า
สิ่งขวากหนามนานาพาห่วงหวง
มิคาดคิดจิตตรมลมรักลวง
สะบั้นบ่วงจบพลันวันสุดท้าย
บางม่วง
๓๐ มิถุนายน ๒๕๕๙
ขอบคุณภาพจาก Internet ครับ
✿❀✿ ✿❀✿ ✿❀✿ ✿❀✿ ✿❀✿ ✿❀✿ ✿❀✿ ✿❀✿