ความต้องการของมนุษย์มิสุดสิ้น
ต่างคนดิ้นรนไปเพื่อไขว่หา
ถึงจะยากเพียงใดเพื่อได้มา
แม้จะล้าก็พร้อมยอมทำไป
มีอยู่หนึ่งไม่พอขอเป็นสอง
มาต่อรองครองสามงามหน้าไหม
หากมิว่าขอสี่ห้าพาเพลินใจ
สุขเกินใดได้หกเจ็ดแปดตาม
แล้วเท่าไหร่จะพอพ่อนักรัก
มากมายนักยากไซร้มิไถ่ถาม
เชิญคุณพี่เล้าโลมโฉมนงราม
เพลิดเพลินความสดชื่นระรื่นทรวง
ขอถอยก่อนจรจากมิอยากพบ
หญิงขอหลบจบรักมิอยากหวง
ขอลาไกลรักพี่มิอยากควง
ร้อยเล่ห์ลวงหวงไปเพลียใจเรา
เหนื่อยเหลือเกินเดินหวงทวงของรัก
พึ่งประจักษ์รักจริงคือสิ่งเขลา
เป็นความผิดของใครที่ใจเบา
หลงเชื่อเขาเศร้าซมระทมแด
ชาตินี้พอขอผ่านมิขานไข
ถึงชาติหน้าอย่าฝันใฝ่ ไม่แยแส
ชาติอื่นใดแม้นใกล้ก็มิแล
ขอยอมแพ้แก่รักหักมลาย
ทนต่อไปคงตายชีพวายวาด
มิแคล้วคลาดพลาดหวังพังสลาย
รักหลุดวงโคจรมาคลอนคลาย
หัวใจชายมีมากหลากนารี
เจ็บสุดทนขอพ้นเลิกรนเจ็บ
หนีกงเล็บเหน็บมานพานหลบหนี
มีความปวดรวดร้าวหนาวใจมี
เคียงอย่างนี้เจ็บนะ อย่ามาเคียง
หม่นฤทัยไฉนน้องต้องหมองหม่น
เสียงจากหญิงหนึ่งคนทนส่งเสียง
เพียงท้อแทแดช้ำระกำเพียง
คราจำเรียงร้อยร่ำคร่ำครวญครา
รินดาวดี
