ขอบคุณภาพจาก  Internet ครับ

บรมครูกลอน “สุนทรภู่”

ข้าฯเรียงร้อยถ้อยคำน้อมคำนับ   
เสนาะศัพท์กานท์กวินแผ่นดินสรวง
มโนมัยเครื่องหอมน้อมบำบวง      
จากแดดวงมอบสู่ครูกวี

หวานเพลงปี่พระอภัยฯไม่สร่างสิ้น      
ขับกล่อมจินต์ด้วยกลอนอักษรศรี
สักวาพร้อมพรักสามัคคี         
นิราศมีอรรถรสสะกดใจ

“ศรีสุนทรโวหาร” กาพย์กานท์เลิศ      
ชนชูเชิด “ท่านภู่” ครูยิ่งใหญ่
ร่ายคมคำเข้มขลังฝังโลกัย         
จารฝันใฝ่กวีวากย์อย่างพากเพียร

ทิ้งมรดกวรรณคดีที่อมตะ         
อักขระจารึก ฝึก คัด เขียน
แม้นนับนานผ่านฉนำมาจำเนียร      
ก็มิเปลี่ยน “ศรีสุนทร” ให้คลอนคลาย

คม “โวหาร” หวิวไหวในความคิด      
กำซาบจิตหวานหูมิรู้หาย
“ภู่” คลึงเคล้าเสาวคนธ์กล่นกำจาย      
สู่หญิงชายที่รู้จักรักบทกลอน

ข้าฯเรียงร้อยถ้อยคำน้อมคำนับ      
เสนาะศัพท์ตราตรึงซึ้งอักษร
จำหลักจิตจินตนาด้วยอาวรณ์         
เทิดนามกร “สุนทรภู่” ไว้บูชา

..................................

เปลวเพลิง