๐๐ ธ สถิต ทั่่วทิศไทย ๐๐

...บนเทือกเขา ลำเนาไพร ไกลเมืองบ้าน
ที่ตระหง่าน สุดสายตา เสียดฟ้าใส
ถิ่นกันดาร แดนดง ป่าพงไพร
ธารหลั่งไหล หุบเหวต่ำ ธ ย่ำจร

...จะถิ่นฐาน ย่านใด ไม่หวั่นหวาด
ยุรยาตร ไม่ห่วงแท่น บรรจถรณ์
นั่งกลางดิน กินกลางป่า ไม่อาทร
จะหนาวร้อน แดดฝน ก็ทนไป

...เพื่อความสุข เหล่าอาณา ประชาราษฎร์
จึงย่ำบาท ตามดูแล ช่วยแก้ไข
ทั้งโลกนี้ จะมีราช ของชาติใด
ที่ห่วงใย ปวงประชา กว่าห่วงองค์

...ขอเทิดไท้ ใจภักดิ์ รักล้นเกล้า
ยึดถือเอา พระปรัชญา มาเสริมส่ง
ยังชีพอย่าง พอเพียง เลี้ยงดำรง
ภาพพ่อคง ยังสถิต ทั่วทิศไทย...

****************************************
..พระเอกดราม่า..
๕ พย.๒๕๕๙

 

ดินแดนดงพงไพรในป่าเขา
พระเหยียบย่ำลำเนาเข้าแก้ไข
เลิกปลูกฝิ่นสิ้นสูญจำรูญไกล
อาชีพใหม่ปลูกชาไร่กาแฟ

ขุดเขื่อนฝายน้ำล้นฝนทิ้งช่วง
ประชาชนทั้งปวงห่วงใยแน่
การเกษตรเขตขัณฑ์หมั่นดูแล
เมื่อยามแปรราชฐานประทานมา

ถึงเปลวแดดแผดเผาจนเร้าร้อน
ทรงห่วงหาอาทรจรฟันฝ่า
ด้วยพระองค์ปกป้องผองประชา
ทั่วพาราอยู่เย็นเป็นนิรันดร์

วิริน
๘/๑๑/๕๙