ขอยกธรรมนำน้อมค้อมด้วยเศียร
อยากว่ายเวียนหลุดพ้นห้วงสงสาร
บวรเร่งปฏิบัติจัดนิพพาน
หวังชื่นบานชาตินี้ดีเหลือใจ

เพราะฉันมีบุญน้อยมิค่อยมาก
จึงลำบากลำบนขวนขวายใหญ่
พระท่านบอกหว่านพืชพันธุ์ธัญญาฯใด
ก็จะได้ผลเห็นเป็นเช่นนั้น

คงเหมือนกรรมเรานี้ที่ร่วมสร้าง
เห็นแนวทางทั้งทุกข์และสุขสันต์
มิมีสิ่งใดยงคงกระพัน
เดี๋ยวก็จรพบกันพลันจากลา

แต่ด้วยยังเด็กน้อยด้อยสำนึก
ยังครื้นคึกสุดใจให้กังขา
อันพืชผลปลูกไว้ในธรรมา
ใช่สิ่งเดียวนั้นว่ากรรมาจร?

แล้วทำไมปลูกถั่วเขียวเลี้ยวถั่วงอก
อ้าวไหนบอกในธรรมจำมาสอน
หว่านถั่วเขียวยังเลี้ยวลดบทนิวรณ์
เริ่มเง้างอนงุนงงตรงฤดี

เมื่อฉันเริ่มปลูกใหม่ในต้นรัก
ทำไมจักกลายกลับดับวิถี
ได้กินผลต้นแห้วเป็นแนวมี
พระธรรมนี้ผิดเพี้ยนที่เรียนไป

หวังเพื่อนพ้องสหายธรรมน้อมนำกล่าว
ลบเรื่องราวสุดงงที่สงสัย
หากท่านเมตตาฉันโปรดปันไป
ด้วยยังไม่ลึกซึ้งถึงแก่นธรรม

สิริวตี

ยาทิสัง วะปะเต พีชัง  
ตาทิสัง ละภะเต ผะลัง
กัลยาณะการี กัลยาณัง
ปาปะการี  จะ ปาปะกัง(อ้างถึง)

ผู้ปลูกพืชย่อมอยากมักในผล
ทุกตัวคนหวังแม้แค่เศษจรรม(จรรม=เนื้อสัตว์)
อยากจะได้ไปทั่วมัวถลำ(จำเป็นต้องใช้  หาไม่ได้อ่ะ-*-)
กฏแห่งกรรมเป็นเช่นไรไม่ไยดี..

ต้นตระกรานต์

 

ก็เมื่อนั้นเห็นว่าน่าปลูกรัก
แต่เขาไม่บอกทักน่าใจหาย
ลืมรดน้ำทุกวันอันตราย
จึ่งวอดวายหล่นร่วงสู่ห้วงดิน

หวังดอกรักจะบานทรามใจแก้ว
จึงกินแห้วห้องใจให้ถวิล
แล้วจะทำอย่างไรให้ชีวิน
กลับฟื้นถิ่นตระหง่านสราญเพลิน

สิริวตี

 

จะคิดปลูกสิ่งใดให้วางแผน
ต้นแคระแกร็นน้ำขาดดูขัดเขิน
บ้างรากเน่าเฉาซ้ำฉ่ำมากเกิน
เพราะเพลิดเพลินพลั้งพลาดประมาทไป

จะปลูกรักใช้รักมาเพาะกล้า
เสน่หามากเกินก็ไม่ได้
แล้วเพิ่มปุ๋ยสูตรงามความเข้าใจ
ความหลงใหลอย่ามากเดี๋ยวรากบวม

...อ้ายอ่ำ...

 

เขาเขียนฮาตาจริงจังนั่งอ่านนึก
ตระหนักลึกได้ฟังธรรมนำสมาน
จะขอจดขอจำดำเนินการณ์
มิเมินผ่านเก็บกรองประคองคิด

ด้วยมโนงดงามส่งความแล้ว
หลานเพริศแพร้วเก็บไว้ในจริต
อันความรักประจักษ์หมายใช่กายชิด
เร่งประสิทธิ์ที่ใจไม่ลืมเลือน

สิริวตี
 

อยากวางแผนแปลนรักภักดิ์สูงค่า
แต่ต้นกล้าหายไปใจแทบอ่วม
หมดดินดีอุดมสมบูรณ์รวม
เลยแขวนนวมเลิกคิดเสียจิตใจ

สิริวตี
 

โห...หญ้าอ่อนมิเข้ามาเย้าแหย่
เหลือแต่แก่เรื่อยไปให้เฝ้าฝัน
หากหญ้าอย่างเจ้า"กล้า"มาปะกัน
จะมิหันเหลียวใจให้ใครเลย

สิริวตี
 

ตอนนี้เปิดเทอม ตั้งใจเรียนป่าวนะ...แบร้ๆๆ

 

อันหญ้าเหี่ยวเคี้ยวได้แต่ไม่โก้
มิอาจโชว์คนรอบข้างอย่างเปิดเผย
แถมไม่มีคุณค่าอาหารเลย
รอ"กล้า"เผยตัวก่อนค่อยต้อนกิน

...อ้ายอ่ำ...

            

เพราะต้นรักจักงามตามต้นกล้า
หวังปีหน้าโตใหญ่ใจถวิล
ด้วยปุ๋ยน้ำพอดีและมีดิน-
อุดมสิ้นเสริมเข้าเจ้าต้นรัก

งามเต็มทุ่งสวยสมชมพูสด
เฝ้าจ่อจดงดงามความประจักษ์
ยามเมื่อต้นแย้มมาเพลินตานัก
หวังเจ้าจักมิเปลี่ยนแนวเป็นแห้วกัน

สิริวตี