“แฟนพันธ์แท้อารมณ์กลอน” เริ่มนอนเฉื่อย
คิดเรื่อยเปื่อยเลือนหลง ปลงสังขาร
ครั้นจะอ้อนวาบหวาม ยามวิกาล
มิสำราญเริงรื่น สดชื่นเคย
อนิจจัง อนิจจา ถ้าจะใช่
สรรพ์สิ่งไร้ ยืนยง ทะนงเผย
จักต้องสิ้น เสื่อมไป ไฉนเลย
จึงเฉยเมย พลัดหลง พะวงเงา
อาจลดน้อย พึมพำ ลำนำพจน์
บริบทเปลี่ยนไป ใช่เพราะเหงา
สิ่งทั้งมวลเคยเห็น เช่นของเรา
ยวนยั่วเย้าเริ่มจาง สร่างจรุง
ฝากท่านอื่นสานฝัน สวรรค์ถิ่น
โบกโบยจินต์ครวญคร่ำ จนย่ำรุ่ง
ร้อยสลักอักษรวอนผดุง
กำจายฟุ้งเฟื่องกลอนสุนทรเทอญ
...ขอบคุณสำหรับรางวัล
แฟนพันธ์แท้อารมณ์กลอนครับ
ผมเองก็คงจะเริ่มแผ่วๆลงนะครับ
ที่จริงอยากจะอ่านผลงาน
ของเพื่อนสมาชิกท่านอื่นๆมากกว่านะครับ
ช่วยแสดงฝีมือกันได้นะครับ มิต้องเหนียม
เพราะยังไงก็มิมีใครรู้จักว่าเราเป็นใคร...(มั๊ง)
Soul