มีเวร ก็ต้องใช้เวร เอ้ย! อยู่เวรสินะ ฮ่า  

คืนนี้พี่ติดเวร

กอดปืนยืนยาม...ตีสามดึก
หวั่นใจนึกว่าเธอละเมอถึง
ค่ำคืนหนาวกลางป่าอุราดึง
จิตรำพึงถ้อยศิลป์กลางถิ่นดอย

คนเวรดึกนึกไปทำใจแป้ว
สายลมแผ่ว คล้ายเขานั่งเหงาหงอย
เสียงสะบัดไม้ไหวผละใจลอย
เพื่อนก็คอยเย้าหยอกผีหลอกมา

มิกลัวผีตนใดใกล้ไกลหลอก
คำเย้าหยอกเพื่อนหรือมิถือสา
หากแต่เพียงหวั่นไหวในอุรา
คนฝั่งฟ้าแสนไกลให้หลอกอำ

คนห่างกันมิเห็นที่เป็นอยู่
คนบนภูหัวใจให้ระส่ำ
คนในเมืองพบเห็นเป็นประจำ
เช้าบ่ายค่ำใกล้ชิดสนิทมี

กอดปืนยาวหนาวสั่นสุดหวั่นไหว
คนของใจหวั่นหวานน้ำตาลผี
ให้ล่อหลอกคำหวานน้ำตาลดี
แสร้งยวนยีให้รักสลักมาน

คนบนภูเขียนถ้อยเรียงร้อยศิลป์
จากใจรินฝากลมผสมผสาน
ช่วยหอบคำคิดถึงคนึงนาน
เมื่อเสร็จงานพยอมขอหอมที..(แฮ่ะๆ)

พิณจันทร์
๑๘ มกราคม ๒๕๖๑

สวัสดีวันกองทัพไทยค่ะ