“หนึ่งเสี้ยวของความเจ็บ”

เหงาที่บาดฟาดใจให้สะท้าน
ฤาเท่ากร้านหัวใจใฝ่กระสัน
ของคนชื่อว่ารักกักใจกัน
เหนี่ยวรั้งฝันอันมีให้หรี่ลง

เหงาคือเพื่อนเฉือนใจไว้เพียงน้อย
เจ็บคือรอยบาดลึกผนึกส่ง
จาบจ้วงแทงแช่งไสเกินใจปลง
ให้คนหลงลมลวงถ่วงหัวใจ

รักที่ขังรั้งใจให้ผวา
ร้อนรุ่มกว่าความเหงาที่เผาไหม้
เธอจะรั้งขังเหยื่อเพื่ออะไร
ทั้งที่ไม่เคยแลแม้หางตา

ทิ้งฉันไว้ให้เหงาเผาทิ้งเถอะ
ดีกว่าเลอะรักรั้งเพียงบังหน้า
ปล่อยหัวใจทาสรักที่อยากลา
หากสิ้นใยใจล้าลากันที

หนึ่งเสี้ยวของความเจ็บที่เหน็บล้า
สะอึกกลืนน้ำตาแทบปร่าหนี
มิอาจหลุดพ้นบ่วงทุกช่วงมี
คือเจ็บที่แทบม้วยใจรวยริน

ดาวเองจ้ะ

	ผู้เขียน	หัวข้อ: “หนึ่งเสี้ยวของความเจ็บ” (อ่าน 10659 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้