@..หวัง..@
หากว่างานก่อสร้างเลิกจ้างแล้ว
คงเห็นแนวเปลี่ยนผันพบวันใหม่
แม้อายุลุล่วงปลดห่วงใย
เหลือห่วงใจเพียงนิดก็คิดเดิน
ลึกลึกล้วนยังมีมากที่หมาย
บอกมิอายเท่าใดแลไม่เขิน
ความรู้สึกรักใคร่ยังไม่เมิน
หนาวสะเทิ้นสะท้านถ้อยหวานมี
ก็ยังคิดแปลกใจทำไมนั่น
แค่ดาวจันทร์เคลื่อนคล้อยล่องลอยหนี
ยังรู้สึกหวามไหวในฤดี
ดั่งวิถีรุ่นสาวเหน็บหนาวกาย
อาจเป็นคนอ่อนไหวว่าใช่แน่
เท็จจริงแท้ยามเยือนเพื่อนสหาย
คำฉอเลาะอ้อนจริงเพื่อนหญิงชาย
รุ่นย่ายายทั้งนั้นเพื่อนกันเอง
เรื่องเข้าวัดเข้าวาไปมาบ้าง
เมื่อปล่อยวางทุกข์ถมมิข่มเหง
สุดท้ายต้องลำพังไปวังเวง
เขาบรรเลงเพลงไห้โลกไม่จำ
หากว่างานก่อสร้างเลิกจ้างแล้ว
ยังมีแววหวานกลืนใจชื่นฉ่ำ
มองดาวเดือนดอกไม้จิตร่ายบำ
วาดถ้อยคำอยู่บ้านเลี้ยงหลานยาย
พิณจันทร์
๖ พฤษภาคม ๒๕๖๒