Username:
Password:
หน้าแรก
ห้องสนทนา
ช่วยเหลือ
ค้นหา
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ..
>>
บทกลอนไพเราะ
>>
บทประพันธ์อันน่าประทับใจ
>>
…เพราะฉันไม่มีเวลาหยุดให้ความตาย โดย เอมิลี่ ดิคกินสัน…
หน้า: [
1
]
ลงล่าง
« หน้าที่แล้ว
ต่อไป »
พิมพ์
ผู้เขียน
หัวข้อ: …เพราะฉันไม่มีเวลาหยุดให้ความตาย โดย เอมิลี่ ดิคกินสัน… (อ่าน 7060 ครั้ง)
0 สมาชิก
และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
โซ...เซอะเซอ
นักกลอนระดับเพชรยอดมงกุฎ
ออฟไลน์
กระทู้: 3892
สมาชิกดีเด่นประจำเดือนนี้..
ผู้เริ่มหัวข้อนี้
|
|
…เพราะฉันไม่มีเวลาหยุดให้ความตาย โดย เอมิลี่ ดิคกินสัน…
«
เมื่อ:
05 กันยายน, 2565, 12:57:35 PM »
หน้าแรก
…เพราะฉันไม่มีเวลาหยุดให้ความตาย โดย เอมิลี่ ดิคกินสัน…
“เพราะฉันไม่มีเวลาหยุดให้ความตาย”
โดย เอมิลี่ ดิคกินสัน
“Because I could not stop for Death”
By Emily Dickinson
Because I could not stop for Death –
He kindly stopped for me –
The Carriage held but just Ourselves –
And Immortality.
เพราะฉันไม่มีเวลาหยุดให้ความตาย
มิดูดายเขาอุตส่าห์หยุดหาฉัน
ในรถม้ามีแค่กันและกัน
กับอมตะนิรันดร์อนันตกาล
We slowly drove – He knew no haste
And I had put away
My labor and my leisure too,
For His Civility –
เคลื่อนตัวไปเรื่อยเรื่อยอย่างเฉื่อยช้า
รีบบอกลาหน้าที่มีในบ้าน
ลาชื่นชอบอดิเรกปัจเจกงาน
เกรงใจท่านผู้สูงชาติมรรยาทงาม
We passed the School, where Children strove
At Recess – in the Ring –
We passed the Fields of Gazing Grain –
We passed the Setting Sun –
ผ่านโรงเรียนเด็กรี่รุดช่วงหยุดพัก
อึงอลทักทายกันลั่นสนาม
ผ่านทุ่งนาฟ้าหลัวทั่วเขตคาม
ผ่านแม้ยามสุริยาย่างสายัณห์
Or rather – He passed Us –
The Dews drew quivering and Chill –
For only Gossamer, my Gown –
My Tippet – only Tulle –
ฤาแท้เคลื่อนทินกรสัญจรพลัด
น้ำค้างเยียบเย็นจัดกระหวัดหวั่น
มีเพียงเสื้อคลุมบางบางคอยขวางกัน
เกินสุดป้องหนาวเหน็บนั้นจนสั่นเทา
We paused before a House that seemed
A Swelling of the Ground –
The Roof was scarcely visible –
The Cornice – in the Ground –
คราหยุดที่จุดหมายคล้ายเนินดิน
ดูแปลกถิ่นเป็นเสมือนดั่งเรือนเหย้า
บัวผนัง หลังคาลาด แค่คาดเดา-
โผล่ให้เห็นเพียงเลาเลาบอกเค้าราง
Since then – 'tis Centuries – and yet
Feels shorter than the Day
I first surmised the Horses' Heads
Were toward Eternity –
จวบร้อยปีล่วงลับนับลาจาก
เหมือนถูกพรากเพียงข้ามวันมิทันสว่าง
พึ่งสังเกตมุ่งพาชีชี้ทิศทาง
สู่เวิ้งว้างแห่งฉันนิรันดร
แปลไปตามความรู้สึกของผู้แปลครับ
Soul Searcher
Inspired to write 5/9/2022
บันทึกการเข้า
~รวมทุกสำนวนของ"โซ...เซอะเซอ"ครับ~
หน้า: [
1
]
ขึ้นบน
พิมพ์
« หน้าที่แล้ว
ต่อไป »
กระโดดไป:
เลือกหัวข้อ:
-----------------------------
บทกลอนไพเราะ
-----------------------------
=> กลอนรัก
=> กลอนเศร้า
=> กลอนคิดถึง
=> กลอนงอนง้อ
=> กลอนคลายเครียด
=> กลอนให้แง่คิด
=> กลอนอวยพร
=> บทประพันธ์อันน่าประทับใจ
=> กลอนเปล่า
=> เรื่องสั้น แนวนิยาย
-----------------------------
อารมณ์กลอน
-----------------------------
=> การใช้งานบอร์ด-แจ้งปัญหา
=> สมาชิกแนะนำตัว
=> สารบัญกลอน สมาชิกกลอน
=> ห้องเรียนรู้คำประพันธ์
=> โคลง
=> ฉันท์ กาพย์ ร่าย
=> กลบท
=> คำคมอารมณ์กลอน
===> หมวดความรัก
===> หมวดเศร้า - อกหัก
===> หมวดการให้แง่คิด
===> หมวดคลายเครียด
-----------------------------
คุยเรื่องร้อยแปดชาวอารมณ์กลอน
-----------------------------
=> กระดานประชาสัมพันธ์สำหรับสมาชิก
=> คุยได้ทุกเรื่อง
=> ดูหนัง-ฟังเพลง-คลิปความบันเทิง
=> ขอความช่วยเหลือในการแต่งคำประพันธ์
-----------------------------
กฎระเบียบและการจัดการประกวดคำประพันธ์
-----------------------------
=> ห้องประกวดคำประพันธ์
กำลังโหลด...