อันอารมณ์สมจินต์ถวิลพบ
หากประสบสุขล้ำเกินคำไหน
หากเคืองคัดขัดขวางหนทางใจ
ดั่งเพลิงใส่สุมตลอดแทบวอดวาย

ด้วยจิตแปลกแตกต่างเหมือนอย่างว่า
พริ้วไหวพาโยนโยกพัดโบกส่าย
นิ่งบางครั้งร้อนสลับเปลี่ยนกลับกลาย
เปรียบดังคล้ายลิงดื้อสมชื่อลิง

แว่บทางนั้นไปทางโน้นกระโจนเล่น
สิ่งซ่อนเร้นทั่วกมลรื้อค้นยิ่ง
เหตุและผลคิดถึงใช่พึ่งพิง
ดับทุกข์ทิ้งค่อยค่อยแค่ปล่อยวาง

Jannjao