~ โอม..เพี้ยง! ~

~ โอม..เพี้ยง! ~

แค่รู้สึกหนาวจังก็ยังหนาว
เพียงส่งข่าว คิดถึง จะถึงไหม
ค่ำคืนหวานวานวนถึงคนไกล
ย้อนถึงไหนใจเอ๋ยคนเคยเคียง

คิดถึงไหมไอหนาวรุกร้าวเนื้อ
สายลมเจือเหลือเจ็บเกินเก็บเสียง
ครางเบาเบา เร้ารุกปลุกสำเนียง
ออดอ้อนเพียงเคียงรุกแท้ปลุกเธอ

ขยับมาใกล้ใกล้ขอไออุ่น
หอมละมุนปอยผมพร่างพรมเผลอ
ปลิวสยายปลายผมประพรมเจอ
แสร้งละเมอใครหนอเออออครวญ

ขยับมาอีกนิดจนชิดขอบ
แต่ก็ชอบขอบใจคนใกล้หวน
เพียงเสแสร้งแกล้งเฉยเอ่ยรัญจวน
หากเนื้อนวล..มิกลับพี่หลับนะ

แต่คนแกล้งแสร้งหลับแต่หลับลึก
ไม่รู้สึกอ้อมแขนแทนพบปะ
หากแม้นหลับมีหรือถือลดละ
ห่มผ้าซะ..คนดีของพี่ชาย

แค่รู้สึกหนาวจังก็ยังคิด
เพียงห้วงจิตรักนี้ไร้ที่หมาย
ค่ำคืนหนาวร้าวลึกรู้สึกกาย
คิดยังอาย..หมายมั่น ขอฝันจริง...เพี้ยง!

พิณจันทร์
๓ ธันวาคม ๒๕๕๖
""" รู้สึกได้รับความรัก """

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ~ โอม..เพี้ยง! ~ (อ่าน 11244 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้