ความหวัง..มักถูกมอบให้
...กับผู้ที่มองเห็นทางออก...
แม้นมีแสงสว่าง...
แต่กลับไร้หนทางจะเข้าใกล้
มองเห็นนะ...ปลายอุโมงค์..
แต่ไร้หนทางไป...
ดิ้นรน...ขวนขวาย ..เพียงใด..
กลับไร้ซึ่ง....วันพรุ่งนี้

. . . เหน็บ~หนาว . . .
...แต่ ก็ ป ว ด ร้ า ว ม า ก ก ว่ า...
ไม่ได้อยากให้ใครรู้ว่า...
....ใจมันหลีกหนี.....
ไม่ต้องมาเข้าใจ ..ไม่ต้องมาสงสาร
....ไม่ต้องมาหวังดี....
...ฉันไม่หวังว่าจะมีพรุ่งนี้...ให้พบเจอ.