ไอฝนและพื้นทวีป

บนแผ่นดินกว้างใหญ่ไกลสุดเนตร
หลากประเทศเรียงรายฝั่งซ้ายขวา
มีกระแสเวิ้งวุ้งคุ้งธารา
ล้อมปกปักษ์พสุธามาเนิ่นนาน

รับไอฝนบำบวงปวงชีวิต
สู่ทุกทิศธรณีที่ไพศาล
ดินดิเรกพลิกฟื้นความชื่นบาน
ดับกันดารร้อนแล้งเหือดแห้งลง

ไม้ได้เริ่มความหวังหยั่งรากลึก
เป็นพุ่มพฤกษ์งอกงามตามประสงค์
เป็นเถื่อนถ้ำลำธารผ่านดอยดง
เลี้ยงเผ่าพงศ์ทวีปนับอัประไมย

ทวีปใจหรือก็อาจมิคลาดนัก
ได้ลมรักหอบไอฝนมาหล่นใส่
เมฆโปรยปรายสายวัสสาซ่าทรวงใน
ลงหลั่งไหลชุ่มชื่นแก่ผืนดิน

บางปีอาจมรสุมรุมกระหน่ำ
สร้างสายน้ำท่วมรุกทุกท้องถิ่น
บางปีฝนจนหยดจะรดริน
ก็แล้งสิ้นทุกย่านธารพนม

คงเป็นความอนิจจังทั้งหมดนี้
แสนยากที่จะชุ่มชื่นไร้ขื่นขม
รักใครแฝงฝนฟ้ามากับลม
เพื่อพร่างพรมคืนชีพทวีปใจ

เหมือนอกเราที่ระแหงแห้งนานแล้ว
ร้างหยาดแก้วบริสุทธิ์ผุดผ่องใส
เป็นทวีปดินแดงแล้งเกินไป
รอรักใครสักคนเป็นฝนโปรย

...............................................

เปลวเพลิง