ถึงเวลาส่งนางฟ้าสู่สวรรค์
จิตยังหวั่นหวาดหวิวเปล่าปลิวหาย
ด้วยก่อนเคยรักกันมามากมาย
แต่เคราะห์ร้ายน้องบุญน้อยต้องนิทรา

แลรูปถ่ายแล้วใจสั่นน้ำตาไหล
คะนึงไปอกครั่นขวัญผวา
มิเป็นไรเธอหายเจ็บละกานดา
ขอน้องยาอย่ากังวลนะคนดี

ราชรถอาชาไนยมารอรับ
แสงแวววับจับทางรัศมี
บุษบาหลากหลายเริงมนี
อีกดนตรีบรรเลงลอยล่องตามลม

นางกำนัลทั้งเทวทหาร
บุญบันดาลดลไปได้สุขสม
เธอจะยังสถิตในความชื่นชม
อย่ามัวจมกับกองกรรมที่ผ่านมา

ทศวรรษเวียนครบวาระหนึ่ง
ครอบครัวถึงกาลสิ้นวาสนา
เวรเก่าพรากปราณบุตรอานิกา
ทิ้งเพียงฉายาไว้ให้อาลัย

ถึงเพลาส่งเทวัญกลับแดนสรวง
น้ำตาร่วงห่วงหาคนศยไน
เราทั้งสองต่างพลัดพรากและจากไป
ขอเธออย่าเศร้าใจนะภาดร

สารถีอมรามารอรับ
แก้วประดับเพริศแพร้วบรรจถรณ์
คชสารอาชาเป็นอาภรณ์
นิรชรร่วมฉลองด้วยอิ่มเอม

ในฐานะเอื้อยและสุนารี
ขอเทวะเทวีอวยสุขเกษม
คุ้มครองน้องข้าได้ปรีดิ์เปรม
ประสบเขมเช่นพระองค์เมตตาเรา

รังสรรค์โดย หมูทะเล

แด่น้องสาวและน้องชายผู้เป็นที่รัก