ยามเมื่อดาวดับแสง

โอ้ดาวโรจน์โชติช่วงกลางห้วงฟ้า
ดาวดูไกลเกินกว่าจะคว้าไขว่
หากฉันหวังเป็นดาวพราวฟ้าไกล
ฉันต้องทำยังไงก็ไม่รู้

ไม่มีดาวดวงใดในชีวิต
เพราะทุกทิศมืดสลดชวนหดหู่
มือที่คอยโอบคุ้มและอุ้มชู
หนอก็อยู่ยังแดนแสนกันดาร

กลางดงคว้างว้างใครไหนแลเหลียว
ฉันเปล่าเปลี่ยวเหมือนอาศัยในสุสาน
แสงแห่งดาวร้างฟ้ามาเนิ่นนาน
เมื่อมีม่านแสงไฟกลางใจเมือง

ถึงได้เป็นดาราฟ้าเมืองหลวง
ใช่โชติช่วงความสุขในทุกเรื่อง
โลกโหดร้ายทารุณกรุ่นแค้นเคือง
หลายดวงเฟื่องแสงแก้วแล้วโรยรา

ฉันก็ดาวพราวดวงใกล้ร่วงดับ
แรงกาลขับเคลื่อนวัยไปเบื้องหน้า
แสงริบหรี่หรุบหรู่ดูเหงาตา
เกินจะท้าทายแสงแห่งนาคร

แหงนเบื้องบนฟ้าชืดมืดทุกทิศ
ในนิมิตบอกว่าแรงล้าอ่อน
ก่อนดาราดับประทีปชีพจร
ไม่มีพรดาวจ้ามากล่อมใจ

หากแสงหนึ่งซึ่งหวานปานแสงสรวง
หยาดยังทรวงของฉันที่หวั่นไหว
รักยังเห็นเด่นช่วงจากดวงนัยน์
เธอผู้เป็นดาวหทัยในชีวิต

......................................

เปลวเพลิง

เพิ่งสอบเสร็จแวะมาหน้ากระทู้
ดูดู๊ดูเห็นลุง-ป้ามาเม้นต์หละ
ป้าหิ่งห้อยคนสวยแถมรวยซะ
ลุงจั่นเจาก็เหมือนจะมาขูดเบอร์

ผมวัยรุ่นวุ่นใจสมัยใหม่
เจอะลุง-ป้าก็พลอยให้ดีใจเสมอ
ขอตังค์หน่อยครับป้า...อุตส่าห์เจอ
จะไม่เผลอลืมกันสักวันเชียว

ลุงครับลุงจั่นเจากระเป๋าหนัก
ลุงน่ารัก คุยสนุก มุกเสี่ยวเสี่ยว
ขอทองคำที่หนักซักบาทเดียว
จะใส่เที่ยวโชว์ใครไปทั้งบาง

กุ๊กกุ๊กกู๋  ลุง-ป้า ผมล้อเล่น
กะมาเม้นต์เบาเบาให้เมาสร่าง
เจอะข้อสอบเมายิ่งกว่าสุราจาง
ลาไปก่อนเดี๋ยวว่างว่างมาใหม่ครับ

......................................

เปลวเพลิง

เปาบุ้นจิ้นไม่ได้มาในครานี้
ยังโชคดีพี่จั่นเจามาเล่าขาน
เผลอเรียกลุง อย่าถือโทษโกรธผมนาน
ขอสงสารผมหน่อยสักน้อยนึง

ทองคำหนักหนึ่งบาทหากไม่ได้
จะได้ไหมเปลี่ยนเป็นทองสองสลึง
แล้วผมจะไม่เผลอพร่ำคำสะพรึง
เรียก "พี่" แทน "ลุง" ให้ซึ้งจนถึงใจ

..............................................

เปลวเพลิง

สงสัยผมยังมึนกับการสอบ  เผลอเรียกลุงไปได้ไงก็ไม่รู้ครับ พี่จั่นเจา อิอิ

ป้า"หิ่งห้อย" งอลลลแร๊ะ  ไม่ต่อกลอนหลาน"เปลวเพลิง"แหล่วววว