กลางใจโทรมโถมทับความอับเฉา
เติมเต็มเศร้าถมทวีมีแต่หมอง
มีใครบ้างเห็นน้ำตาที่บ่านอง
ไร้คนมองแต่เมินเดินสวนทาง
เกิดใต้ฟ้าเดียวกันใยกลั่นแกล้ง
ไม่คิดแบ่งเบาทุกข์ถูกทิ้งขว้าง
ประดุจเรือเหลือซากจากอับปาง
โอ้อ้างว้างเดียวดายไร้ปรานี
ใช่ว่าฉันนั้นชั่วตัวปัญหา
ความเป็นมาขอตรองเถิดน้องพี่
ลูกชาวนาตาสาแลยายมี
กิจหน้าที่ทำนาประสาฅน
พ่อหาค่ำกินเช้าเช้ากินค่ำ
ก็ชื่นฉ่ำสุขใจไม่ขัดสน
อยู่เพียงพอหล่อเลี้ยงครอบครัวตน
ไม่ดิ้นรนถึงเหนื่อยเมื่อยใจกาย
ตลอดปีข้าวกินมิสิ้นยุ้ง
ปูหอยกุ้งเต็มหนองมองหาง่าย
ผักสวนครัวรอบบ้านทานสบาย
ไม่จับจ่ายขายซื้อคือพอเพียง
อยู่ราบรื่นชื่นใจไม่ทุกข์ยาก
มิลำบากมิกลุ้มมิสุ่มเสี่ยง
พอฉันโตโอ้กาลพานเบนเบียง
ทั่ววังเวียงต่างเพ้อเห่อระบบทุน
สร้างค่านิยมชมชื่นตื่นเงินตรา
เร่งมายากิเลสก่อต่อเกื้อหนุน
ยกวัตถุบูชามีค่าคุณ
เรียนกักตุนมุ่งหวังยังกำไร
แล้วมินานบ้านฉันก็พลันเปลี่ยน
ทุนเยี่ยมเยียนทุ่งนาถึงป่าไร่
ชีวิตเดิมเริ่มเพี้ยนผันเปลี่ยนไป
เริ่มหลงไหลระบบทุนเสียวุ่นวาย
เดิมเคยแลกแจกจ่ายให้ข้าวของ
ทุกบ้านช่องไม่มีที่ซื้อขาย
มาเดี๋ยวนี้ระบบเก่าเผาทำลาย
เริ่มกลับกลายสู่ระบบใหม่ไปทันกาล
ระบบทุนแยบยลซ่อนกลเงื่อน
เปรียบเสมือนเสือร้ายใคร่ไขขาน
หมายขย่ำแย่งเหยื่อเพื่อรับทาน
หรือเปรียบปานเหลือบริ้นกินเลือดฅน
ด้วยนายทุนจุดหมายคือขายค้า
คอยตามล่าเหยื่อมนุษย์คอยขุดค้น
หลากวิธีคิดขายได้แยบยล
ถึงซ่อนกลโฆษณาพายวนใจ
ใช้เงินผ่อนซ่อนกลปล้นดอกเบี้ย
ถึงมิใช่อาเสี่ยเสียผ่อนได้
เซ็นสัญญาทันทีมิห่วงใย
ด้วยเงื่อนไขเบาเบาเอาใจกัน
ต่างหลงทางเงินตราว่าพระเจ้า
นั่นย่างก้าวสู่นรกตกสวรรค์
เดิมเคยสุขกลับทุกข์โถมเข้าโรมรัน
พอพัวพันทุนนิยมขื่นขมใจ
ฅนท้องทุ่งรุงรังประดีงหนี้
ตลอดปีหาเงินผ่อนค่อนมิไหว
ต้องอาบเหงื่อต่างน้ำทำเพื่อใคร
หยดเหงื่อไคลมิแห้งหายเพราะนายทุน
ทุกวงจรทุกระบบครบทุกเรื่อง
สังคมเมืองเปลืองเปล่าทำเราวุ่น
เกินพอดีมีไหมในค่าคุณ
เก็บกักตุนโลภหลงปลงเสียที
พวกชาวนาชาวไร่กลายเป็นทาส
หาเงินบาทเงินแสนใช้แทนหนี้
มีแต่ทุกข์ใส่ตัวชั่วชีวี
ขอถามที "เกิดมาทำไม"
กลางใจโทรมคือฉันนั้นสารภาพ
ดังถูกสาปคราบสังคมใหม่สมัย
แสนเหน็ดเหนื่อยมิคลายทั้งกายใจ
ต่างอยู่ในวังวนวัตถุธรรม
เดินทางผิดพลั้งไปในนรก
มันไหม้หมกหมกไหม้กายใจช้ำ
อยู่แบบเก่าสุขพร้อมขอน้อมนำ
แสนสุขล้ำแบบเก่านับเนานาน
ขอนายทุนไตร่ตรองมองให้ลึก
หยุดเปิดศึกไล่ล่าฆ่าลูกหลาน
ฅนจนจนยิ่งจนพ้นประมาณ
สุขสำราญนายทุนคุณยิ่งรวย
นี่ช่องว่างสังคมดิ่งจมปลัก
คนจนยิ่งจนหนักจักมอดม้วย
นายทุนทุนยิ่งเพิ่มเสริมอำนวย
เหมือนโชคช่วยตลอดกาลสราญใจ
กลุ่มสบายมิอดอยากมิปากแห้ง
ไม่รู้แจ้งแห่งทุกข์ทุกยุคสมัย
เห็นผลประโยชน์ที่ทำอยู่ร่ำไป
มองทุกข์ใครไม่เห็นเป็นสำคัญ
ขอมนุษย์มาตรองมองลึกซึ้ง
เข้าให้ถึงแก่นชีวิตคิดสร้างสรรค์
ถามว่า "เราเกิดมาทำไมกัน"
มัวแข่งขันผิดผิดติดเงินตรา
ปัจจัยสี่นี้คือถือพื้นฐาน
พอประมาณพอเพียงเลี้ยงรักษา
เพื่ออยู่ดีมีสุขทุกชีวา
นี่ปรารถนาแห่งมวลมนุษย์เรา
มาพัฒนาปัจจัยสี่ให้ดีเถิด
สิ่งประเสริฐสัจธรรมนำหายเขลา
ศีลธรรมนำใส่ไว้แนบเนา
อยู่แบบเก่าไร้ทุกข์สุขสบาย
นำหลักธรรมชาติธรรมค้ำจุนโลก
กฎดับโศกดับทุกข์ให้ห่างหาย
ยึดหลัก "ธรรมชาติธรรม" จุดประกาย
อย่าให้สายเร่งดำเนินเชิญเถิดเอย
16 ตุลาคม 2555
รักษ์ "ธรรมชาติธรรม"
ประทีป วัฒนสิทธิ์
