แดนสงบพบเมื่อไร?
ขอบทเพลงแห่งแม่พระธรณี
กล่อมวิญญาณเหล่าวีรบุรุษ
ปิดเปลือกตาลาฝันอันชำรุด
หลังร่างทรุดซบหญ้าชื้นด้วยปืนไฟ
ก่อนย่ำค่ำวันนี้ถึงที่สุด
มิตรได้หยุดลมปราณสะท้านไหว
ณ ที่นี่คือชายป่าโศกาลัย
ซากใบไม้จะตระกองโอบรองรับ
เชิญมิตรฟังบทบรรเลงเพลงสุดท้าย
แว่วจากสายมารดาคงคาสรรพ
จากแม่นพดาราระย้าระยับ
เพื่อการหลับในนิรันดร์จากวันนี้
ส่วนเราถอดหัวใจใส่บทกลอน
ด้วยอารมณ์อาวรณ์อย่างเหลือที่
เมื่อรู้ข่าวมิตรหมู่ผู้แสนดี
ชีวิตพลีเบื้องหน้าพญายม
วีรบุรุษเรารักเป็นหนักหนา
แต่นี้อย่าสะอื้นหรือขื่นขม
วีรกรรมจดจำจิตไว้ชิดชม
อย่าปรารมภ์เรื่องภัยใดใดเลย
โอ้บินหลาบินไปแล้วไม่กลับ
เจ้าบินลับบินลานิจจาเอ๋ย
ถึงวันพรุ่งก็ไร้เช้าให้เชย
นอนนิ่งเฉยอาดูรใต้พูนดิน
มิตรที่รักมิตรได้จากไปแล้ว
หากวี่แววยังย้ำถ้อยคำถวิล
ถามโลกที่มืดมัวชั่วชีวิน
แดนทักษิณที่สงบพบเมื่อไร?
....................................
เปลวเพลิง
