"สายน้ำของแผ่นดิน"ประพันธ์: โดย เจ้าชายทิงนองนอย
หยาดพิรุณซัดซู่เหนือภูสูง
หมู่ยาง,ยูงซึมซับรับน้ำฝน
เมฆน้อยใหญ่กลายร่างกลางเบื้องบน
แล้วร่วงหล่นฝนเทท่ามกลางไพร
สรรพสิ่งพิงพึ่งซึ่งสายน้ำ
จากท้องธารเป็นลำแล้วเติบใหญ่
เป็นแม่น้ำหลากหลายสายเมืองไทย
เพื่อคนใช้บริโภคโลกความจริง
สมัยก่อนค้าขายไปทางน้ำ
แข่งเรือจ้ำเกี้ยวกันวันชายหญิง
แห่อุ้มพระดำน้ำนำอ้างอิง
เลิศล้ำยิ่งประเพณีที่จากน้ำ
อดีตตอนสงครามยามยกทัพ
เคลื่อนไปกับธาราจนคราคร่ำ
ชนะศึกศัตรูอยู่ประจำ
ก็ด้วยทำศึกใช้สายธารา
ปัจจุบันพิธีไม่หนีหาย
คนมากมายรอดูอยู่เต็มท่า
เมื่อในหลวงเสด็จโดยยาตรา
ณ ลุ่มน้ำเจ้าพระยาไพร่ฟ้าชม
ประโยชน์ของแม่น้ำจึงล้ำเลิศ
ธารประเสริฐเลี้ยงไทยให้สุขสม
เป็น
"แม่น้ำของแผ่นดิน"ถิ่นรื่นรมย์
ความเกลียวกลมจึงเกิดได้เพราะสายน้ำ
.............
เจ้าชายทิงนองนอย