จะให้กลอนอ่อนหวานดั่งตาลหยด
ทิ้งรันทดบดมานให้มันหาย
ปล่อยอารมณ์อ่อนหวานอันพริ้มพราย
แล้วบรรยายให้ช้อยย้อยหยดตาล

ดิ่งอารมณ์จมลึกตรึกในฝัน
จินตนาก็พลันผันผสาน
เจ้าจะลิ้มชิมรสในบทกานท์
อันแสนซ่านบาดใจในบัดดล

 

ไม่กล้าทัก

ยลยิินคำนำครวญหวนกำซาบ
อิ่มเอิบอาบอักษราอนุสนธิ์
รสถ้อยซึ้งตรึงจิิตชิดกมล
อัสสุชลซึมชื้นรื้นน้ำตา

คลอคำขานกานท์กรองของนงนุช
หวามเกินหยุดมดใดให้อิจฉา
ผึ้งภมรอ่อนไหวในอุรา
ให้หวนหาสุคนธรสพจมาน

ดั่งมนต์ดลฤทัยใสสนิท
งามชวนพิศชิดชื่นรื่นฉ่ำหวาน
ภมรผึ้งโผผินจินต์สราญ
ซึึมซับซ่านสานส่งจรรโลงใจ

มวลมดหลงวลีกวีซึ้ง
ดั่งถูกตรึงขึงตรวนชวนหวั่นไหว
ดุจเดินหลงวงกฏหมดทางไป
ตรมฤทัยวายวางข้างวาทย์นวล

"จะทักทายไม่กล้าพาใจหมอง"
เกรงจะต้องหม่นจิตคิดปั่นป่วน
ให้ขลาดกลัวกังวลกมลรวน
ดั่งคมทวนกรีดเถือเหลือเจ็บทรวง

ต้องเจียมตัวหลีกไกลไร้คำเอ่ย
จะเปิดเผยเฉลยใดช่างใหญ่หลวง
ได้แต่มองหม่นมานพานอกกลวง
ด้วยตกบ่วงน้ำตาลสุดซานซม

 
ขอบคุณครับ

ศิลาสีรุ้ง
๙ มีนาคม ๒๕๕๗



             

.


...อุปราคา....alexnarukarr worldpress.com

ขออนุญาตต่อคุณครูพิณนรีครับ


เคียงนภา

เพียงอ้อยตาลหวานซึ้งน้ำผึ้งหวน
มิเรรวนรสฉ่ำน้อมนำผล
ชื่นพะยอมย้อมเย้าเคล้าสุคนธ์
หวานดั่งมนต์ทิพย์พร่างลงกลางจินต์

มานสนิทชิดฝันจึ่งบรรเจิด
ล้ำเลอเลิศเพริศพจน์มิหมดสิ้น
หอมดั่งรวงจวงจันทร์กลั่นกวิน
ร่ายเพลงพิณศิลป์งามหวานหวามทรวง

หวนคะนึงตรึงตราคราขับขาน
ดั่งสายธารท่องไปไกลสู่สรวง
งามพร่างพร้อยร้อยดาวสกาวดวง
เวหาห้วงห่มฟ้าพาภิรมย์

มวลดาราทักทายประกายวับ
ราวระยับยวนใจสุกใสสม
ค่อยเคลื่อนคล้อยลอยไปให้เพลินชม
ดวงดาวกลมกรีดกรายฉายแสงมา

พันแสงรอทอรุ่งรัศมี
เหลื่อมรพีอิงดาวพราวเวหา
งามวงแหวนอัญมณีที่งามตา
เคียงนภาสรรเสกเอกอัมพร


ขอบคุณครับ

ศิลาสีรุ้ง
๑๐ มีนาคม ๒๕๕๗

เพียงอ้อยควั่นหมั่นไส้ในน้ำผึ้ง
หวานหรือถึงลมปากหากชายอ้อน
มิรู้รสดอกเจ้าเหล่าภมร
หากเกสรอ้อนตาลอาจหวานเกิน

แม้นว่าหวานเยิ้มหยาดรสชาติหรู
ยังมิชิมลิ้มดูชู้บอกหวาน
ใดจะฉ่ำล้ำเจ้าเยาวมาลย์
ผึ้งอ้อยตาลชืดลงคงเพราะเธอ

 


ปล.อนุญาตทุกบทกลอนในที่นี้ ไม่ต้องขอค่ะ ให้เลย