“คืออักษรา”

หากชะตาฟ้าลิขิตมาชิดใกล้
แล้วทำไมให้ลิขิตนิมิตหาย
หรือถึงสิ้นนิรันดร์มิหันกาย
ต้องสลายกายลับประดับมี

หากโทษวันคืนเปลี่ยนหมุนเวียนใหม่
เพราะอะไรให้เปลี่ยนหมุนเวียนศรี
เพียงสักน้อยกลอยใจไม่พาที
อาจฤดีแปรผันเปลี่ยนวันตาม

เมื่อถึงคราฟ้าหันวงศ์วรรณถิ่น
กอดบทจินต์ผินหาน้ำตาหลาม
มองหาคนเคยให้น้ำใจงาม
มิกล้าถามยามหมองมาครองตน

เพียงก้มหน้าชำเลืองประเทืองบ้าง
เดินตามทางของตัวแม้มัวหม่น
ชะเง้อรั้วบ้านสุขสนุกยล
น้ำตาหล่นปนเปร่อนเร่จินต์

ให้เซซัดพลัดพรากจำจากบ้าน
หนาวสะท้านปานใจให้ขาดดิ้น
เมื่อมีเหยี่ยวใจร้ายโฉบหมายกิน
กระต่ายน้อยด้อยรินหลบถิ่นไพร

แต่ชะตาฟ้าบนก็ดลแสง
ลบลาแล้งแสงจ้าเกิดฟ้าใหม่
หากวันนี้มีแสงแสดงไป
นั่นคือใจของน้องที่ส่องมา

..คิดถึงพี่แดงคนดี..
พิณจันทร์
๙ มีนาคม ๒๕๕๗

"คือความรัก"ประพันธ์โดย แดง คนดี

บนชะตาฟ้าลิขิตเพื่อชิดใกล้
หรือจากไปใครเล่าเฝ้าผสาน
ก็มีเพียงความสนองของดวงมาน
ณ ช่วงกาลผ่านผันกับวันคอย
...อ่านต่อตามลิงก์ที่นี่ค่ะ..
https://www.facebook.com/photo.php?fbid=678197238889052&set=a.487631124612332.101858.487616331280478&type=1&theater