..ที่ซึ่งแสงรุ่งแทรกเมื่อแรกสาง..
ที่แสงแรกแห่งรุ่งเหนือทุ่งราบ
จะไล่ขับเหมยขาบและหมอกขาว
ที่น้ำค้างก่อเม็ดฉ่ำเกล็ดวาว
จะปล่อยตัวร่วงกราวพราวฉ่ำพื้น...
ที่ซึ่งนกสัญจรปีกอ่อนเปลี้ย
ปลุกแม่ไก่ใต้ถุนเตี้ยงัวเงียตื่น
และไม้ท่อนเหลือค้างจากวานคืน
เป็นเถ้าฝุ่นดุ้นฟืนขืนเคี่ยวไฟ
ที่เทือกสูงยูงยางยังวางทอด
รับทิวโค้งแรกคลอดตะวันใหม่
ฝั่งขอบฟ้าสันภูซึ่งอยู่ไกล
จะเปิดแสงเรืองไรขึ้นส่องทา
ที่ซึ่งคนสืบสานงานถนัด
จะลงมือเลือกคัดกลุ่มมัดกล้า
ก่อนตระเตรียมเพื่อมุ่งสู่ทุ่งนา
คล้อยจากหลังอีกาออกหากิน
ที่ซึ่งควันไฟเผาจากเตาครัว
กำลังเลียบเทียบทั่วรั้วกระถิน
ที่ไม้หลักปักรายฝายน้ำริน
ยังแว่วยินไหลเรื่อไปเอื้อปัน
ที่ซึ่งคนตักน้ำไว้เต็มโอ่ง
เขาตื่นพร้อมไอ้โต้งโก่งคอขัน
ผ่านคืนเงียบเคาะเหงานอนเฝ้าจันทร์
ผ่านคืนเงียบเคาะฝันนอนเฝ้าใคร
หวังคนผละผ้าซิ่นปลดกลิ่นสาบ
มาหลงอาบอ้างว้างกลางเมืองใหญ่
จะเผยภาพพลิกภาพอยู่ภายใน
และสั่นคลอนหัวใจจนไหวเอน.ฯ
"ปางสีฝุ่น"
