ไร้คนแลแดฉันพลันห่อเหี่ยว
เดินโดดเดี่ยวเดียวดายร่ายอักษร
อ่านกระทู้ดูหลากมากบทกลอน
แลสลอนหลามล้นคนเด่นดัง

อยากวางกลอนกลัวเกินเขาเมินหนี
ไร้สันสีวจีหวามขาดความขลัง
แค่เพียงเขากดไลท์ดีใจจัง
เก็บไปนั่งอมยิ้ม...อิ่มทั้งวัน

บินหลา

 

ไร้คนแลบินหลาหรือครานี้
ยังมีพี่ชมกานท์งานเสกสรร
เขียนให้บ่อยคอยเธอเพ้อรำพัน
สื่อความฝันออกมาท้าคนชม

ก็แค่คนอีกคนแอบยลอยู่
คอยตามดูผู้สร้างอย่างสุขสม
บ้างก็เคลิ้มเผลอไผลในอารมณ์
เพราะเชิงคมอักษราอันน่ายล