มองดาวดวงฉายฉานในม่านหมอง
ยังชวนมองดาวดวงห้วงฟ้าห่ม
งามยังเงยเผยผ่องอำไพพรม
ไม่ติดหล่มลับลวงหนอบ่วงนั้น
ดาวยังแวววาบวามตามระบอบ
แม้ลักลอบโคมฟ้ามาเฉิดฉัน
ชุมนุมแสงกระจ่างเป็นรางวัล
ในคืนจันทร์มืดมิดสนิทลง
เหมือนตัวพี่นี้เพียรเขียนกลอนขับ
ปรุงประดับประดิษฐ์จิตประสงค์
เพื่อให้คำคุ้นค้างไม่ร้างวงศ์
งามระหงแจ่มจ้าลีลาร้อย
ให้งดงามตามขนบระบบศาสตร์
ลินนิราศหยาดหยดพจน์เพลงสร้อย
แม้สังคมชมอื่นไม่คืนรอย
พี่ดาวน้อยลอยดาษยังวาดคำ
