เเม้เวลาหมุนเวียนเปลี่ยนเเปรผัน
เเม้คืนวันผ่านพ้นมานานเค่ไหน
ความทรงจำยังตรึงติดสนิทใน
ซ่อนตัวไว้ภายใต้หัวใจเดิม

ลมหายใจยังสลับกันเข้าออก
ความรู้สึกบ่งบอกไม่มีเสริม
ไม่มีสิ่งใดใดมาเเต่งเติม
ยังคงเป็นใจดวงเดิมเสมอมา

เเม้สิ่งใดเปลี่ยนเเปลงไปไม่หยุดยั้ง
ความผิดพลั้งเจ็บใจไร้รักษา
เเต่สิ่งหนึ่งที่ยังคงคอยเยียวยา
คือความจำอันล้ำค่าในหัวใจ

สิ่งเดียวที่ไม่มีวันเเปรเปลี่ยน
เเม้สิ่งใดหมุนเวียนเปลี่ยนเเค่ไหน
คืออดีตที่เลยล่วงพ้นผ่านไป
เหลือเก็บไว้ประทับเป็นความทรงจำ

เพียงลม
๑๙ กรกฎาคม ๒๕๕๗

เพียงลมพรูพร่างพรมห่มกายสาว
ผ่านผิวผ่าวพราวรื่นแสนชื่นฉ่ำ
ปัดเป่าร้อนผ่อนคลายคนใจช้ำ
เฝ้าจดจำคำพี่ที่เมตตา

ทุกครั้งคราวหนาวร้อนอาทรห่วง
สลักทรวงมากเกินประเมินค่า
กี่เดือนปีผ่านผันวันเวลา
ยังตรึงตราประทับอยู่กับใจ

วันเดือนปีนานเนิ่นจนเกินนับ
ยังซึมซับซาบซึ้งถึงรู้ไหม
ฟ้าเปลี่ยนสีกี่ฝนพ้นผ่านไป
มิเคยลืมว่าใคร...สอนให้รัก

หิ่งห้อย

 

ทุกถ้อยถ้วนครวญครุ่นกรุ่นในอก
ทนสะทกหนาวเหน็บเจ็บมหันต์
รักครั้งแรกหวังรื่นกลายขื่นพลัน
สุดโศกศัลย์ดั่งกรรมชี้นำทาง

อนาคตมิแน่...แต่ก็หวัง
คือพลังทุกหนบนก้าวย่าง
มิคิดเลยรักแท้แพ้อับปาง
เขาคนข้างเธอนั้นฉันเข้าใจ

จากนานแล้วมิเลือนเหมือนสลัก
ภาพคนรักเคยคลอพะนอใกล้
แม้วันนี้สิ้นหวังยังเผลอไป
คิดว่าเธอ"พรานไพร"ใช่คนนั้น

หิ่งห้อย

 

 


หากเธอใช่ชายนั้นบอกฉันซิ
ฉันตำหนิที่ไหนไฝปานแผล
มาป่าวร้องตะโกนโดนลอยแพ
ใครกันแน่แสร้งหยอกหลอกแอบอิง

มาหนีหายจากฉันวันฝนตก
ทำโกหกจะไปซื้อไก่ปิ้ง
แล้วก็หายลับกายชายด่วนทิ้ง
ถามจริงจริง..หญิงปิ้งไก่คือใครกัน


หิ่งห้อย

 

 

ทะเลาะเรื่องไรนี่สุดที่รัก
เสียงคึกคักแต่ไกลเหตุใดเหรอ
น้องพริตตี้ยืนจ้องมองยังเบลอ
งงด๋าเด๋อเจ๋อเจิ่นเปิ่นเลยเรา

ไหนว่าเป็นชาตรีที่แมนมาด
ไหงตวาดนารีเยี่ยงนี้เล่า
พี่พรานไพรไหงโหดโปรดเซ้าเซ้า
ถ้างี่เง่า กะพริตตี้ฉี่คงนอง

พริตตี้

 
คือน้องพริตตี้ขวัญอ่อนอ่ะจร้า