ขืนใจท้อนั่งเศร้าก็เท่านั้น
หัวใจมันตรอมตรมถูกข่มเหง
มีสิ่งร้ายรุมอัดยัดละเลง
คนจะเก่งเบ่งได้ถึงไหนกัน

มัวคิดถึงวันเก่าก็เศร้าหนัก
ชีวิตคนเรามักจักแสนสั้น
มองเวลาที่เหลือเผื่อถึงวัน
ที่ต้องทำสิ่งอันนั้นมากมาย

ใช่!มันท้อมันเหนื่อยเมื่อยเกินแบก
มานจะแตกทั้งเป็นเอ็นสลาย
เจียนจะขาดลมชีวิตจะปลิดตาย
แต่ร่างกายวิญญาณนั้นต้องเดิน

ถ้าเรารู้เข้าใจในวัฏจักร
มีสิ่งเร้าควักใจให้ขาดเขิน
หรือทั้งมีเหลือล้นจนมากเกิน
หาใช่เรื่องบังเอิญเผชิญใจ

มันคงมีสังวันผลันบรรจบ
เวียนมาครบรอบสุข ณ ยุคใหม่
เวียนมาแล้วมาทักก็จากไป
สู้เข้าไว้ไม่ท้อก็คงดี

 

 

ถึงชีวิตทดท้อก็ต่อได้
เถอะเร็วไวไล่ขับมันกลับหนี
นึกหน้าลูกผูกพันทุกวันมี
แรงใจที่ฝ่าฟันมุ่งมั่นตน

แม้นมิได้อยู่เคียงก็เพียงหน้า
ไม่สบตาก็รู้อยู่ทุกหน
แม้นมิได้ยินเสียงเคียงกมล
ก็ยินยลหัวใจมิไกลเลย

หากแม้นมองที่เห็นเป็นคนอื่น
สุขหวานชื่นครอบครัวยิ้มหัวเฉย
หากไปเปรียบตัวเราก็เหงาเกย
สิ่งที่เคยย้อนหวนมากวนใจ

หากแม้นมองที่เขาแยกเนาบ้าง
การแยกทางสร้างสมจ่อมจมไหม
เขายังอยู่มิท้อเดินต่อไป
มองด้านดีเข้าไว้อย่าไปท้อ

สู้ๆ
ต่ายจ้า